Zoals de voorgaande dagen ging nu de wekker ook weer om zes uur. Tjade en ik vonden het beide veel te vroeg, en zaten dus lekker wakker aan de ontbijttafel. Om kwart voor zeven naar buiten en om zeven uur waren we op het bedrijf. Daar aangekomen liep er niemand in op de werkplaats die ander werk voor ons had, dus vroeg ik aan Moeder Overste voor een mesje. Die had ik gekregen, en ging dus weer lekker aan het werk. Na een tijdje zag ik iemand mijn kant op komen met de ratel die we gisteren gebruikt hadden, maar hij liep mij voorbij en ging naar Tjade. Hij mocht vandaag beginnen achter de spuitgietmachine. Even later zag ik weer iemand lopen met de pneumatische ratel, en die werd weer eens aangesloten. Dat ding werd weer uitgeprobeerd, het werk werd 2 seconden sneller per product. Maar het beschadigde veel meer. Toch vonden ze dat het werk er beter door werd en mocht het toch gebruikt worden. Na een uur kwam Tjade naar mij toe, het was nu mijn beurt om een uur achter de machine te staan. Ik begon ook met die pneumatische ratel, en na 4 producten werd dat ding zo warm, dat de kop vast bleef zitten in de mal. Na een tijdje was het geheel afgekoeld, en kon ik verder, maar na een paar keer had ik het zelfde probleem. Dus ik heb dat ding weggelegd en ging verder met de 'gewone' ratel. Dat ging veel beter, gemiddeld net zo snel en de producten zagen er veel beter uit. Ik ging door tot de pauze. In de pauze zei Tjade dat ik nog wel langer door kon gaan, want hij had een andere klus, en die was behoorlijk belangrijk.

Dus na de pauze ging ik door achter de machine, ik stond daar even en toen kwam de nieuwe werkplaatschef. Ik denk dat dat de nieuwe is, ik heb de vorige al een tijdje niet gezien, en deze loopt constant bazig rond te lopen. Echt een mannetje dat belangrijk wil zijn. Die kwam mij vertellen dat er in plaats van 200 wat op papier staat 220 stuks moesten worden gemaakt. Dus ik had nog wel even werk. Je kon op het scherm zien hoe lang je per productje bezig was, dat was wel leuk om te zien. Dus probeerde ik steeds sneller te zijn. Op een gegeven moment was ik bij elk product 15 seconden sneller dan aan het begin van de dag. Maar het was enorm warm bij die machine en dat samen met best wel snel werken. Ik begon zelfs te zweten, ik had de druppels voor op mn hoofd staan. Wie had dat nu verwacht, de ene week geen werk, de andere week zweet voor de kop. Maar je krijgt zo wel meer een voldaan gevoel na het werk. Om half 12 was ik bijna klaar met de 220 en kwam Tjade nog even langs. Hij wou nog even een paar productjes maken. Het werk was beter dan het pinnetjes uitdrukken wat hij anders moest doen. Maar na een paar waren we echt helemaal klaar, dus hadden we geen keus en moesten we terug naar de nabewerking.Voor mij was dat spuitresten verwijderen met een mesje, en voor Tjade pinnetjes verwijderen. Maar ik kon lekker zitten op een stoel, dus het wou best.

Ik kon mooi de loods doorkijken op de plek waar ik zat. De werkplaatschef was de hele dag al druk aan het gebaren, volgens mij was hij enorm chagrijnig of hij is bezig overspannen te worden. Hij had op alles commentaar, niemand kon wat goeds doen. Elk productje werd uitvoerig bekeken, en zo nodig met commentaar voorzien. Hij had 's morgens ook al een verhitte discussie met Moeder Overste, want Tjade stond achter de spuitgietmachine terwijl hij ander werk voor Moeder Overste moest doen. Dat ging de hele dag zo door. Hij wil autoriteit uitstralen, maar dat lukt hem niet echt goed, als ik zie hoe de medewerkers op hem reageren. Maar ze laten hem in de waan, maar het zorgt wel voor enige spanning samen met leuke taferelen.

Om 5 voor 1 kwam onze stagebegeleider naar me toe, dat we mochten gaan eten. Ik heb hem vriendelijk uitgelegd dat we al niet van die lange dagen maken, wat ik niet erg vind, maar dat ik wel mijn uren wil maken en dat we dus gewoon tot 1 uur doorgaan. Anders krijg je ook scheve gezichten van andere werkenden daar. Dat vond hij wel goed. Het eten in de kantine was weer goed. We begonnen weer met een soepje, daarbij hadden we rijst met een stukje vlees en daarover heen een soort saus. Het smaakte weer goed.

Na het eten liepen we naar huis, en gingen we achter de laptop zitten, niet al te lang want Tjade moest schoenen hebben voor in de sportschool. Maar we hadden nog wel even tijd om ons te douchen, lekker ontspannen onder een warme douche. Heerlijk! We gingen naar het centrum en in de eerste winkel hadden ze alleen outdoor schoenen, dus gingen we naar een andere winkel. Daar aangekomen kwam er een aziaat aan die ons wou helpen, hij sprak Engels maar verstaan was wat minder. Hij vroeg om Tjade zijn maat, en hij schrok nogal. Er kwamen zelden mensen in de winkel die op zo'n grote voet leefden. Toch waren er schoenen in die maat er, met zwarte zool, maar ze waren goed voor de sportzaal zei hij. Er kwam een andere verkoopster bij, hij daarmee praten, en opeens waren de schoenen toch niet goed. We vroegen naar een winkel waar ze wel te koop waren en gingen we daar maar heen. Daar waren we vrij snel geslaagd, en heeft Tjade nieuwe zeeschepen/schoenen gekocht.

Die hebben we thuis afgeleverd en even later zijn we naar het boarding house gegaan om te eten. Ook daar kregen we rijst. Hier samen met een mueslireep en een potje babyvoeding. Althans, zo zag het eruit. Het bleek een perzikmoes te zijn met pruimensmaak. Na genoeg gegeten te hebben gingen we weer naar ons appartement. Om klokslag zes uur stonden we weer voor de deur. We hebben de avond gevuld, net zo als elke avond achter de laptop.

Het zal de komende tijd minder vaak gebeuren, want morgen gaan we naar de sportschool. Eens kijken of we wat vet kunnen kwijt raken. De conditie zal er wel op vooruit gaan, want het is eigenlijk een soort hoogtestage. Je kan het hoogteverschil wel vernemen, en als we dan ook nog eens goed gaan trainen komt het helemaal goed. Dan komen we terug in Nederland en zitten we weer in de zuurstofrijke lucht. Met een beetje geluk pakt dat goed uit, en hebben we dan enorme conditie. Maar eerst eens kijken hoe het morgen gaat.

Voor nu, een fijne avond