De dag begon zoals vele om zes uur. Na het ontbijt gingen we naar ons bedrijf. Daar aangekomen hebben we het werk van gisteren afgemaakt. Toen we daar vrij snel mee klaar waren kregen we ‘ander’ werk. We moesten kleine pootjes nabewerken. Gewoon weer hetzelfde met andere producten. Terwijl we bezig waren moesten we ook nog de linker- en de rechterkanten scheiden. Jaja, ze verwachten heel wat van ons. Dit werk ging door tot één uur. Daarna was het voedertijd.

Het eten bestond uit een soepje met stukjes gebakken ei en aardappelen. Daarbij kregen we een stuk vlees en aardappelen. Toen het bord leeg was had ik de maag weer goed vol.

Na het eten hebben we onze kleren naar de wasdame gebracht. De eigenlijke wasvrouw is er niet meer, die ligt voor een halve maand in het ziekenhuis. Dus er is iemand anders die ons gaat helpen met de was. Het maakt niet echt uit, want iedereen op die school kent ons al en weet wat we willen als we in de middag langs komen. Dus er is altijd wel iemand die ons helpt met onze kleren.

Na dat we onze kleren hebben weggebracht, moesten we nog even een sportbroek kopen voor Tjade. Veel sportwinkels hier in het dorp, maar allemaal voor buitensporten. Een klein winkeltje verstopt in een steegje had het wel. En aan verborgen werkloosheid geen gebrek. Een persoon ging er met de kapstok vandoor, een ander bediende de kassa. Terwijl zij bezig was, pakte een derde een tasje en stopte de broek erin. Dat ging allemaal heel soepel en vlotjes. Maar ja, wat wil je ook met z’n drieën werken op 30 vierkante meter.

Thuisgekomen hebben we ons appartement een beetje opgeruimd, we zouden namelijk bezoek krijgen. Na een beetje opruimen was het al weer tijd om te gaan eten. Weer naar het Boarding House gelopen. Het eten bestond uit aardappelpuree met 3 stukken…tja…hoe noem je zoiets, een combinatie tussen brood, vlees en aardappelen ingepakt met een laag paneermeel. Het was wel te eten en het haalde de roep om eten weg.

Na het eten zijn we snel naar huis gegaan, want iets na zessen zouden Tana en Alena langs komen. Toen we thuis waren gekomen hebben we nog even achter de laptop gezeten. Even later werd er aangebeld. Tjade rende naar beneden om open te doen. We hebben een leuke knop zitten om te praten met de mensen die beneden staan en de deur open te doen, maar om een of andere reden werkt dat niet. Ze hadden wat nieuws over volgende week donderdag. Er waren ook nog wat andere dingen wat ze hadden, voor de rest hebben we gezellig gepraat. Goed voor ons Engels en Duits. Ze waren verbaasd over het feit dat we nog geen beter werk hadden. We hebben ze eerlijk verteld dat mochten we in april geen beter werk hebben, we terug gaan naar Nederland. Ze konden het wel begrijpen maar vonden het ook wel jammer als het zo zou lopen. Maar het duurt nog een week of 3 voor het zover zou kunnen zijn.

Morgen meer, groeten