De laatste dag van de werkweek. Ook op zo’n dag gaat de wekker om zes uur. Het was wel vroeg vanwege het late op bed gaan, vanwege Olympique Marseille – Ajax. Je moet er wat voor overhebben. Na het ontbijt liepen we naar buiten. Het was lekker weer, afgezien van de druppels die naar beneden kwamen. Om zeven uur waren we op de plek van bestemming. Moeder overste gaf ons één mesje, ik moest meelopen met een andere collega. Ik mocht weer schroefdoppen maken. Leuk, dacht ik. Het was deze keer achter een andere machine dan de vorige keer. Dat was te merken. Tjade en ik gingen om de beurt een uur achter de machine staan. Na 5 uur moesten we maar stoppen, het resultaat was te slecht. Wat we ook probeerden met de machine, LPM-medewerkers hadden ook geholpen, er kwamen te veel slechte producten uit. Na 140 doppen waren er 40 afgekeurd. Het was dus niet zo’n succes. Ik ben benieuwd of we de volgende 100 volgende week mogen doen. Als de een achter de machine stond mocht/moest de andere hetzelfde werk doen als de vorige dagen. Met een mesje een beetje snijden. Om iets voor één uur kwam onze stagebegeleider Jozef Beñes eraan. Na wat gepraat te hebben kregen we het gesprek over ons werk. Toen zei Beñes dat we dit werk nog 2 week moeten doen. Daarna gaan we naar een afdeling waar we wel wat kunnen leren en wat wel een uitdaging is!!!!!!! Dat verbaasde ons enorm, want 2 week geleden had hij het nog over zes week. Maar wat maakt het uit, we zijn enorm blij dat we wat ander werk krijgen.

Met deze blijde boodschap gingen we naar boven om te eten. Daar kregen we soep samen met rijst en vlees. Tjade probeerde een stukje vlees en onze vrees bleek waarheid te zijn. Het was lever! Een half bord vol. Of we hadden een verkeerd menu gekregen, of de vertaling van het menu was niet van goed niveau. Maar we hebben beide geprobeerd om het bord leeg te krijgen, maar het was gewoonweg niet lekker. Een enorm vieze smaak. Het eten maar in de desbetreffende emmer gegooid en naar huis gegaan. Eenmaal thuis gekomen direct een pepermuntje gepakt, die smaak zou en moest uit de mond. Gelukkig hielp het.

Na even gamen achter de laptop zijn we naar de sportschool. Het was daar heerlijk rustig, ongeveer zes mensen. Dat is echt prettig sporten. Na een flinke warming-up kwam er weer wat eten naar boven. En ja hoor, daar was die weer. De leversmaak was terug. Snel een beetje water achteraan gegooid en ik kon weer verder, gelukkig. Voor mij geen lever meer, het bevalt me maar niks. Voor de rest ging het sporten heerlijk. Ik heb alleen de oefeningen voor mijn rug gedaan en dat lijkt te helpen. Het voelt beter.

Na de sportschool hebben we ons gedoucht. Ik had de tijd, dus het douchen duurde nogal lang, heerlijk. Om acht uur zijn we nog maar eens gaan eten. Weer naar het café waar we elke vrijdag zitten, het smaakte enorm goed. Ditmaal wel mijn bordje leeg gegeten.

Na terugkomst zijn we achter onze laptop gaan zitten. De wereldkampioenschappen afstanden van het schaatsen zijn ervoor, dat vind ik wel interessant. Zeker de vijf kilometer die straks komt. Eens kijken of Sven Kramer een wereldrecord gaat schaatsen. Ik hoop het.

Voor de komende twee dagen hebben we nog niks gepland, maar morgen even naar de winkel moet nog wel. Voor de zondag is er nog geen eten ingeslagen. Verder is het even afwachten hoe het weer zich ontwikkeld. ’s Morgens is het vaak triest weer, maar hoe later hoe beter het weer. Vaak laat de zon zich in de middag wel zien. Dan is het ook direct warm, dat beloofd nog wat als de zomer hier binnenkort echt doorbreekt.

Ik wens iedereen een prettig weekend en tot de volgende keer