Het volgende verhaal bevat 1965 woorden. Ik heb het geprobeerd kort te houden en het is me ook nog gelukt. Ja, dit is mijn weekend in het kort.

Een klein tijdje geleden zijn we door Tana gevraagd om een weekendje te gaan kanoën met Korzinec en zijn vrouw en nog een paar andere Tsjechen. Dat zou plaats vinden in Zuid-Bohemen. Onder Praag. We zouden daar 2 nachten doorbrengen in een tent. We konden ons er nog geen voorstelling van maken, maar toch zeiden we dat we graag mee wouden.

Afgelopen woensdag kwamen Tana en Alena even langs om het een en ander te bespreken over het weekendje. Zo moesten we bijvoorbeeld schoenen kopen voor in het water. Want met al die stenen was dat niet verkeerd. Het moesten goedkope schoenen zijn. Dus wij hebben ons in de schoenenwinkel luxe sandalen gekocht. Speciaal voor in het water.

Afgelopen vrijdag waren we bezig met onze spullen inpakken, kwam er een enorme donkere wolk aanrollen (film staat op de site). Ik ben blijven /filmen in de bui die er uit kwam. Dat was niet al te weinig water wat uit de lucht kwam vallen. Op een gegeven moment moest ik van achter de ramen verder filmen omdat er te veel uit de lucht kwam. Dat samen met de wind zorgde voor een beste bui. Op een gegeven moment kwam er een natte plek op de vensterbank. Het bleek dus dat de ramen zo goed sloten dat het water er bij een behoorlijke bui door naar binnen kon. De vensterbank bij onze laptops ligt altijd vol, dus dat hebben we snel gedroogd en weggezet. Terug in de slaapkamer van Tjade zag ik daar een enorme plas water liggen. Het was daar enorm snel naar binnen gestroomd. Allemaal snel gedroogd en handdoeken onder de ramen gelegd zodat het daarin lekte. De dubbele ramen hier in Tsjechië zijn ook weer een apart verhaal. Het zijn namelijk 2 enkele ramen met daar tussenin ongeveer 2 cm ruimte. Zelfs daarin stond water.

Het was ondertussen flink donker geworden, dus ik wou de lamp aandoen. Maar de stroom was ook al uitgevallen, en de accu’s van onze laptops waren nog lang niet vol. Dus na een tijdje zat er niks anders op dan onze tassen inpakken en maar wachten. Een half uur voor vertrek hadden we weer stroom, dus snel onze telefoons aan de laders gelegd.

Buiten was het enorm afgekoeld. Van de 29.1 graad Celsius (nieuw record) was weinig meer over. Ongeveer 18 graden. Dat is in een half uurtje een best groot verschil.

Om tien voor 5 waren we helemaal klaar en zijn we naar beneden gegaan. Daar stond iedereen al klaar. Zdenek Korzinek en zijn vrouw Bohunka met hun 2 honden, een stel van een jaar of 26, een kerel met armen als staalkabels en Monika, een 26-jarige, goedlachse meid die ook nog wat Engels sprak. De vrouwelijke helft van het stel kon ook goed Engels. Over het algemeen deed zij het vertaalwerk. We stelden ons aan iedereen voor die we nog niet konden, deden onze spullen in de auto en we vertrokken. Een reis van 150 kilometer richting het zuiden. De weg tot en met de snelweg kon ik wel, maar daarna gingen we over kleine weggetjes, constant omhoog een naar beneden. Het wegenonderhoud is hier zo goed, elk klein gaatje word weer opgevuld met een nieuw stukje asfalt of iets wat daar op lijkt. Dus de wegen hobbelen hier enorm.

Na een tijdje komen we aan bij een grote parkeerplaats in Tynec. Daar betaalden we voor onze slaapplekken. We reden door naar een enorm grasveld. In een hoekje parkeerden wij de auto’s en zetten daar onze tenten op. Toen we daarmee klaar waren, was het inmiddels bijna 9 uur en zijn we naar de pizzeria gegaan. We liepen lang het enorme grasveld en het stond enorm vol met allemaal tenten en auto’s. Waar het bij aankomst nog vrij leeg was stond nu alles helemaal vol. Het deed me denken aan de foto’s van zomerdagen op het strand bij Zandvoort.

Na het eten zijn we op bed gegaan. En ja, we zaten in een tent dus op bed gaan duurde even wat langer. Tjade en ik sliepen samen in een tent. Het matras was een luchtbedje van 5 dik, de slaapzak net groot genoeg en de tent een stuk te kort. Maar toch heerlijk geslapen.

Om half acht zijn we uit de tent gekropen en zijn we gaan ontbijten. Daarna zijn we naar de Lidl gelopen om boodschappen te doen voor de kanotocht.

Bij de camping zit een kanoverhuurbedrijf, die heeft een tocht van 35 kilometer. Elke morgen gaat een vrachtwagen met meer dan 100 kano’s naar de start en daar helpen ze iedereen aan kano’s, zwemvesten en een waterdichte ton. Vervolgens gaan ze naar het eindpunt en daar wachten ze op de kano’s zodat ze die weer kunnen inladen.

Maar om bij het startpunt te komen gingen we eerst met de trein, we gingen naar het plaatselijk station. Daar kochten we kaartjes en gingen we binnen wachten. Op een gegeven moment kwam er een trein (één wagon) aanrijden. Waarschijnlijk keek ik met een blik van ‘Help!’ want een van de reisgenoten zei tegen mij met een enorme lach dat de trein was waarmee we gingen reizen. Ondertussen stond de halve camping al te wachten bij de trein, want veel mensen wouden mee, het was een mooie tijd om te vertrekken. We stapten in en gingen naar het dorpje Cercany Onderweg reden we door mooie gebieden, er stond vlak bij de rails een ree te eten. Die trok zich van de trein niks aan en ging lekker door. Op het station waar we aankwamen waren ze nog mee aan het bouwen, dus we moesten alle rails oversteken om bij het perron te komen.

Bij de vrachtwagen zeiden we dat we er waren en ze laadden 4 boten voor ons uit. We gingen het water in met de boten en begonnen met varen. Omdat de rivier Sázave best wel veel daalt hebben ze daarin dammetjes aangebracht. Bij hoog water kan daar vanaf gevaren worden, maar het water stond vandaag niet al te hoog. Ik heb begrepen dat het kwam omdat ze ergens meer water nodig hadden vanwege een wedstrijd. Dus bij elke dam moesten we uit de boot, over gladde stenen, de boot naar beneden laten glijden en daar weer instappen. Het water was gelukkig behoorlijk warm. Dus dat was nog niet zo erg. Het weer was enorm goed. Lekker warm, weinig wolken. Af en toe deden we ‘lazy boats’. Dan ga je met alle vier boten naast elkaar. En houd je elkaars boot vast terwijl de achtersten van de buitenste boten langzaam doorvaren. De grote hond vindt dat geweldig. Dan kan hij door alle boten lopen en door iedereen geaaid worden. Hier en daar was het water ondiep en stroomde het sneller, het was dan zaak om tussen de grootste stenen heen te sturen. Halverwege gingen we op de kant om een beetje eten te kopen. Daar leerden we Klobasa kennen. Dat is een dikke worst van de barbecue met twee plakken brood en saus. Dat is echt lekker.

Om vijf uur kwamen we aan bij de camping. Daar trokken we onze boten op de kant en zijn we ons gaan douchen. Na het douchen gingen we even kijken bij het kasteeltje wat in het dorp stond. Het was niet meer dan een grote vierkante toren en een ronde kamer daarnaast.

S avonds zijn we gaan eten bij een restaurantje in het dorp. Daar prikten ze in elk lap vlees een vlaggetje van een land. Een paar van de groep hadden een Nederlandse vlag, dat was een leuk moment. Ondanks dat we elkaars taal niet echt spraken was het enorm gezellig. Na het eten gingen we nog even langs de Lidl om eten te kopen voor de volgende dag. We legden dat bij onze tenten neer en hebben toen een wandeling gemaakt. Het eind van de wandeling kwam uit bij de pizzeria die net het terras hadden opgeruimd. Dus een van ons ging naar binnen en vroeg of we nog buiten konden zitten. Dat kon best als we zelf de tafels en stoelen neer zouden zetten. Zo gezegd zo gedaan. Na wat drinken zijn we naar onze tenten gegaan voor de laatste nacht op de camping.

De volgende ochtend pakten we na ons ontbijt de boten weer in en gingen we verder varen. Vanaf de camping stond het water hoger, dus konden we met de boot van de dammetjes af. Dat was geweldig, ik zat voorin en af en toe ging de boot nogal diep door het water heen en werd ik behoorlijk nat. Dit gedeelte van de rivier was ruiger dan het deel van gisteren. Meer rotsen en meer versnellingen. Op een gegeven moment deden we weer ‘lazy boats’. Dit keer vlak voor een ruig gedeelte. Bohunka wou niet nat worden, dus we moesten loslaten. Dit deden we natuurlijk niet. We gingen met vier boten naast elkaar erdoor heen. Er spat dan enorm veel water tussen de boten omhoog, dus degenen die voorin zaten (zeker de twee in de middelste boten) werden enorm nat. ‘Bohu’ (voor vrienden en bekenden) dus ook, bij elke golf was ze weer aan het gillen. Echt geweldig. Na een tijdje werd de rivier behoorlijk breed, dus was er bij een dam een groot eiland. Daar was een eettent, dus hebben we onze magen daar weer gevuld met Klobasa.
Het weer was vandaag geweldig. Een graadje of 30, geen wolken en geen wind. Dus de hele dag is iedereen blijven smeren met zonnebrandcrème. Maar met al dat water ging het verbrandden toch best wel snel.

Na 18 km kwamen we aan bij het eindpunt. Daar trokken we de kano’s op de kant en maakten we ze droog en schoon van de binnenkant. Daarna gingen we een ijsje eten. Dat was wel even lekker als verkoeling. Na het maken van een foto gingen we naar het treinstation. Het station lag minstens 100 meter hoger, dus het was nog een behoorlijke klim. Een enorm steil pad vol door de zon. Boven gekomen bij het station gingen we wachten tot de trein er was. Er was nog een klein hoekje schaduw, gelukkig. Na een tijdje was het toch verstanding om op het perron te gaan staan. Daar was geen wind en de zon stond daar de volle dag op. Er was een heel klein hoekje met schaduw, daar paste ik precies in. De trein kwam eraan, dit keer een echte. Veel wagons, een dubbeldekker. Genoeg plek, maar goed ook want het was me toch een partij warm in die trein. We reden hoog door de heuvels met de trein. Een geweldig uitzicht. Na een half uur kwamen we bij ons station aan. We gingen alvast de slaapzakken en de matrassen opruimen. Er gingen nog een paar zwemmen, ik was al genoeg nat geweest die dag, dus ik ben het water niet meer in geweest.

Na het opruimen van de tenten en het inpakken van de auto’s zijn we weer naar de pizzeria geweest. Daar hebben we nog gegeten en daarna zijn we richting Jicín gereden. Na een druk kruispunt waar we een tijd moesten wachten en een keer de weg kwijt, waren we om kwart over negen terug in het dorp. Na het afscheid en een dikke knuffel van Bohu zijn we naar ons appartement gegaan. Daar even gedoucht en vervolgens op bed gegaan. Een echt bed met goede lengt een normaal dekbed.

Kamperen is niet mijn ding, maar het was toch een geweldig weekend. Enorm veel lol gehad en veel gezien. Het weer kon niet beter, één buitje, maar toen lagen we al in de tent. Voor de rest onbewolkt en lekker warm. Ik heb echt genoten.