Een geweldige dag met leuke mensen!!

Na de enorme deceptie van gisteren, werd ik vandaag om acht uur wakker. Na heel rustig aan doen met eten en klaarmaken liepen we om tien over negen de straat op. Daar kwam Alena ons al ophalen. De Nederlanders waren er al zei ze. Wij liepen mee naar het Gymnasium schuin tegenover ons appartement.

Daar aangekomen werden we, na een paar trappen, welkom geheten door de directeur en een leerling. Deze leerling praat redelijk goed Nederlands. Hij heeft in Nederland een vriendin en vanwege MSN en e-mail kan hij goed onze taal schrijven, maar aangezien hij in Jicín zo weinig Nederlands kan praten is de uitspraak niet helemaal goed. Nadat we koffie -deze keer maar instantkoffie gekozen- hadden gedronken zijn we naar de zaal gegaan waar iedereen zat. Daar werden presentaties gehouden in het Engels door studenten. De presentaties gingen over Tsjechië, Jicín, en bekende personen. Er werd ook een Tsjechische dans voorgedaan. De traditionele muziek deed me denken aan een nummer van Mooi Wark. Dezelfde melodie, maar iets andere uitvoering

. Na de presentaties zijn we naar buiten gegaan voor een tour door het centrum. We gingen in groepjes. We zijn eerst naar het museum geweest. Dit museum is geplaatst in het oude kasteel van meneerValdštejna (1438-1452). Het liet zien hoe Jicín ontwikkeld is. Voor de rest was het niet zo heel boeiend, maar we zijn ook nog over de overdekte trap gelopen. Die staat ook in het mapje van Jicín. Daar konden we een blik in de St. Jacobs kerk werpen.

Na dit museum liepen we richting de toren. Ik had verwacht dat we alleen een verhaal zouden horen over de toren en de poort. Maar tot mijn verbazing ging de deur open en mochten we naar boven. Het was een hoge wenteltrap die daarna overging in een klein en krap trapje. Boven hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Ziet er echt geweldig uit. Je kon nu echt zien hoe groot Jicín is. Een enorm mooie ervaring. We moesten snel verder, want het programma zat vrij krap in elkaar. Maar goed ook, anders had ik er waarschijnlijk nog gestaan.

Na de toren gingen we naar de synagoge. Dat was een klein gebouwtje. Toen we binnenkwamen werden we welkom geheten door een Engels sprekende gids. Zij vertelde ons alles over de geschiedenis van de Joodse gemeenschap in Jicín en over de synagoge. In het begin van de vorige eeuw hadden ze een grote Davidsster boven op de synagoge gezet. De andere gelovigen waren daar om een of andere reden niet blij mee, dus hebben ze die er maar afgehaald en er een kleine opgezet. In de tweede wereldoorlog zijn alle Joden uit de stad gedeporteerd naar concentratiekampen. Na afloop zijn er te weinig terug gekomen om een Joodse gemeenschap te vormen. De synagoge werd na de oorlog bezit van de Tsjechische staat. Die had belang bij geld en had daarom bijna alle thora's verkocht die ze in het bezit hadden. Daarna werd er weinig aandacht aan besteed. Toen kwam er een koper. Die was net begonnen met groot onderhoud toen hij van de wereld verdween. Hij werd namelijk gezocht door Interpol. Daarna is het ondergebracht bij de gemeente Jicín. Achter het kleed zou de eigenlijke Thora dan liggen, maar omdat die verkocht is hebben ze zelf iets in elkaar gezet wat er een beetje op lijkt.

Na het bezoek aan de synagoge zijn we naar het gymnasium gegaan om te gaan eten. Daar belandden we met Lukas aan tafel. Er gingen nog een paar dames bij zitten. Zij gingen Nederlands praten met Lukas. Wij hielden ons wijselijk stil. Na een tijdje vroeg een van hun aan ons in het Engels welke taal wij spraken. In goed Nederlands antwoorden we dat we hetzelfde praten als zij. Je had die gezichten moeten zien. Onbetaalbaar!! We hebben nog een tijdje doorgepraat en gegeten.

Om één uur gingen de Nederlanders naar Prachov. Er waren nog een paar plaatsen over in de bus dus wij mochten mee. Wat was ik daar blij mee, serieus. Na een kort ritje kwamen we aan in Prachov. We zouden de groene route volgen. Na heel veel klimmen en klauteren kwamen we boven op een kaal gedeelte. Daar was een splitsing en, hoe kan het ook anders, we kozen de verkeerde. Na een hele tijd lopen kwamen we erachter dat we verkeerd gelopen waren. Het bleek normaal te zijn tijdens werkweken van deze VWO-klas. De vorige keer hadden ze veel kilometers extra moeten lopen omdat ze verdwaald waren. We stonden op een plek waar een rode route liep. Die gingen we dan maar volgen. Het bleek een enorm modderpad te zijn. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een verharde weg. Daar bleek de groene route te lopen. Alleen was het een ander beginpunt, ver weg van onze bus. De leraren kregen complimenten naar hun hoofd geslingerd vanwege hun goede voorbereiding. Wij deden er nog een schepje bovenop door de zeggen dat we van een VWO-klas plus leraren toch wel wat meer hadden verwacht

. Een leraar had gelukkig zijn GPS-systeem bij zich en hij belde de coordinaten door naar de busschauffeur. Die kwam een half uurtje later aanzetten. Het was ondertussen al behoorlijk gaan sneeuwen, en omdat we stil stonden hadden veel personen het al vrij koud gekregen. Het was dus een enorme opluchting toen de bus eindelijk verscheen. Ze gingen terug naar Praag, maar ze waren zo aardig om ons aan het rand van Jicín uit te laten. Na hun vriendelijk bedankt te hebben voor deze geweldige dag zijn we naar huis gelopen.

We waren een uurtje thuis en toen gingen we naar het Boarding House om te eten. We kregen aardappels met stukjes tomaat, een gebakken eitje en een schnitzeltje. Dat allemaal verzopen in een lekkere jus. Na zo'n dag als vandaag smaakte het heel goed.

Na het eten zijn we achter onze laptop gekropen om de foto´s te uploaden en ons blog te gaan onderhouden.

Al met al was het een enorm gezellige dag. Ik ben blij dat we mee zijn gegaan. Ik heb het nummer van Lukas, we hebben afgesproken dat ik hem binnenkort een sms ga sturen, zodat we kunnen afspreken. Dan kunnen we rustig onder het genot van een biertje praten.

Morgen is er een schooldag voor ons geregeld. Ik ben benieuwd naar wat we gaan doen.
Dat staat morgen op deze blog. Tot morgen,

Blij met weekend of vragen vanwege kredietcrisis. Je ontkomt er niet aan!!

Half vier, te vroeg om er uit te gaan. Doorslapen tot zes. Ja, het lukt. Maar deze keer is het wakker worden minder plezierig. Het komt door de wekker. Maar ja, daar is die voor. Na het ontbijt zijn we naar het bedrijf gelopen. Het waaide behoorlijk buiten, maar alle wolken waren weg.

Op het bedrijf aangekomen ging we eerst verder met het afwerken van staafjes, na een kwartier ging Tjade verder met de laatste schroefdoppen. Toen hij klaar was met de doppen had ik net de staafjes ingepakt. Daarna kwam Moeder Overste aanzetten met een doos vol kleine rondjes. We keerden de doos om en we begonnen met het werk zoals ons was uitgelegd. We keken eens naar de productjes en wat bleek?? Meer dan driekwart van de productjes was fout. Dus de halve doos die we hadden, was niet veel werk gelukkig. Toen we de ene doos dus klaar hadden kwam ze er al weer aanzetten met nieuwe productjes. Deze waren wel allemaal goed, maar niet zoveel, want ze kwamen net van de machine. Nadat we dat klaar hadden stonden er twee grote dozen klaar met productjes. Die moesten we sorteren. Links en rechts apart in dozen stoppen. Ik zeg er niks meer over. Na dat werk was er nog een kleine levering met rondjes. Om een uur hadden we alles klaar.

Boven gekomen kregen we ons eten. Het was weer het verkeerde menu, maar aangezien het de laatste keer is van de week klaag ik er niet over. En het smaakte beter dan het lever.
Het was namelijk een soep, aardappels en zalm. Ja mam, ik heb vis gegeten. Nee, het is niet voor herhaling vatbaar.

Onder het werk was Beñes nog bij mij geweest. Hij zei dat Tana gebeld had, over dat wij morgen niet konden werken. We mochten ook vrijdag wel thuis blijven, want er was geen werk meer op de afdelingen waar wij afgelopen tijden zijn geweest. De rest van het personeel is er ook niet. Vanaf maandag mogen we weer beginnen, maar dan moeten we eerst de ruimte met alle voorbeelden van producten schoonmaken en ordenen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken, maar we zullen zien.

's Middags zijn we naar de sportschool geweest, het was weer lekker vermoeiend.

In de avond zijn we ons avondeten gaan bekijken en opeten. Het waren stukjes rundvlees met knedlik samen met jus waar stukjes ei doorheen zaten. Het smaakte enorm goed.
Over een paar minuten begint Ajax - Olympique Marseille, het wordt enorm spannend en daarmee ga ik mijn avond wel vullen.

Morgen kunnen we uitslapen. Om kwart over negen worden we opgehaald door een klas of iets dergelijks. Ik heb het niet helemaal begrepen. Maar er komt een bus vol met mensen vlak bij Utrecht. Daar mogen we de hele dag bij zijn. Dan kunnen we weer Nederlands praten. Ik ben benieuwd wat het word. Ook voor dit geldt, we zullen zien. Ik laat alles lekker op me af komen en verwacht er niks van. Dan kan het ook nooit tegenvallen. Morgen is het wel te lezen wat we gedaan hebben.

Tot morgen

De één na laatste dinsdag

Vandaag is het, als het goed is, de één na laatste dinsdag dat we dit werk hoeven te doen. Ik kan niet wachten tot het zover is. Vandaag ook weer. Er was dan gelukkig afwisseling, maar dat was alleen tussen vervelend werk en minder vervelend werk. De ene klus vandaag was het afwerken van staafjes. Waar hebben we dat toch eerder gelezen. Ja, gisteren. Er bleek dus nog een lading te zijn. Dit maal twee keer zoveel als/dan* gisteren.
Het andere werk bestond uit het werk van vrijdag afmaken. Of te wel, schroefdoppen uit de machine halen. De laatste keer dat we daar mee bezig moesten werd ik weggestuurd omdat de productjes niet goed genoeg waren. Vandaag kwam een naar drank stinkende man naar ons toe met een door beunhazen verlengde ratel. We wisten direct al wat de bedoeling was, dit keer begon Tjade. Na minstens een half uur afstellen en foute productjes liep de machine eindelijk weer aanvaardbaar. Aanvaardbaar wil zeggen: 1 op de 5 fout. Om het uur gingen we wisselen, de laatste keer dat ik er achter moest ging het redelijk goed. Tot het moment dat ik nog 20 moest doen. Er kwamen weer veel foute doppen uit de machine, ik riep die kerel er weer bij. Samen hebben we het gered om nog eens 10 er goed uit te krijgen. Het was bijna 1 uur en de korrels om te spuitgieten waren op, dus zijn we maar weggegaan. De score van vandaag: 90 goed en 60 fout. Het is dus iets beter dan afgelopen vrijdag. Ik zou er niet blij van worden, maar ik bezit gelukkig geen aandelen van LPM.

Het eten bestond vandaag uit soep, aardappels en 2 gekookte eieren met daarover heen een sausje waar ik liever niet meer aan herinnerd wordt. Dit bleek het tweede menu te zijn, terwijl ik 100% zeker weet dat we menu 1 besteld hadden. Hopen dat het bij deze keer blijft, maar toch denk ik nu te beseffen hoe we aan een bord met lever kwamen vrijdag.

Na het eten zijn we naar huis gegaan en even later hebben we onze kleren opgehaald. Het was allemaal snel geregeld.

Na wat internetten en MSN'en gingen we ons avondeten halen. Dat bestond vandaag uit aardappels, een onbestemd stukje vlees en zuurkool. Het was weer voedzaam.

Na het eten kwamen we thuis en hebben we onze avond gevuld met belangrijke zaken achter de laptop.

Morgen weer een dag, benieuwd wat we dan mogen doen.
Dat morgen,
tot ziens

* doorhalen wat niet van toepassing is

Het begin van de weg naar het weekend

Vandaag is het maandag. De start van de werkweek. Nadat de wekker ging om zes uur en we het ontbijt op hadden vertrokken we naar het bedrijf. Onderweg bij de meest drukke hond vond Tjade het nodig om even aan het hek te rammelen. Ik heb die hond nog nooit zo agressief gezien. Als dat beest ooit eens los komt moeten we heel snel een boom zoeken om in te klimmen.

In de loods aangekomen gingen we verder met het werk waar we afgelopen vrijdag mee gestopt waren. Of te wel, plastic randjes van bakjes afhalen met een mesje. Krabben, snijden of hoe het ook maar genoemd wordt. Na een tijdje waren we er klaar mee. Moeder Overste had twee andere dozen klaar gelegd, van de productjes daarin moesten we de gietresten afknippen. Het kwam niet zo precies, dus gingen we er snel doorheen. De volgende klus zat maar in een doos. Het waren 1161 keurig opgestapelde vierkante staafjes. Van elk staafje moest er één randje worden afgehaald. Alles uit de doos gehaald, elk randje bewerkt en daarna alles weer ingepakt. Het volgende werk waren 1000 tandwieltjes waar ook de gietresten moesten worden afgeknipt. Daar waren we precies om 1 uur mee klaar. Dus gingen we naar boven om te eten.

Het eten bestond uit één of andere soep, samen met rijst en saus. Goed te eten.

Na het eten zijn we naar huis gegaan. Daar zijn we achter onze laptops gaan zitten. Voor we het doorhadden was het alweer 5 uur en gingen we naar het Boarding House om daar te gaan eten. Volgens mij zijn ze in Tsjechië begonnen aan het Chinese tijdperk. Het eten bestond namelijk uit rijst met kip, en niet te vergeten een perziktoetje.

Na het eten zijn we weer achter onze laptops gekropen en daar hebben we de rest van de avond doorgebracht.

Morgen weer een dag,

De groeten

Weekend

Heerlijk, het is zaterdag. Doorslapen tot je genoeg hebt geslapen, geen wekker die je wakker maakt om zes uur. Heerlijk. Om half tien werd ik wakker. De laptop gepakt en op bed een filmpje gekeken. Om half twaalf toch maar eens van bed afgekomen. Een beetje gegeten.

's middags zijn we naar de winkel geweest want de kasten begonnen weer leeg te raken. We kwamen een fles Ouzo tegen, we keken elkaar aan en we begrepen elkaar. DIe ging mee. Een echt Griekse drank.

Toen we weer thuis waren hebben we even gegamed. Daarna was het tijd voor de Steakhouse. Het eten daar is enorm goed. Een heerlijk stuk varkensnek. Na nog wat biertjes te hebben gedronken zijn we richting ons huisje gegaan. Daar aangekomen vonden we het te vroeg om naar binnen te gaan, dus hebben we nog een ommetje gelopen. Door de woonwijk tegenover ons. We kwamen aan bij het bos bij het hoogste punt van Jicín. Het was behoorlijk donker daar, maar toch zijn we de heuvel beklommen. Eenmaal boven bij het torentje bovenop was er een prachtig uitzicht. Enorm veel rust daar, en je kon grote delen van het dorp en de omgeving zien. Geweldig!!

Na een tijdje toch maar terug gegaan, thuis nog wat Ouzo gedronken. Daarna naar bed gegaan, en lekker geslapen.

Zondag hebben we weer niks uitgevreten. 's avonds heb ik pizza's gebakken. Die gingen er lekker in. Om tien uur naar bed gegaan, want we moesten er de volgende dag weer vroeg uit.

Dat verwacht je echt niet!!

De laatste dag van de werkweek. Ook op zo’n dag gaat de wekker om zes uur. Het was wel vroeg vanwege het late op bed gaan, vanwege Olympique Marseille – Ajax. Je moet er wat voor overhebben. Na het ontbijt liepen we naar buiten. Het was lekker weer, afgezien van de druppels die naar beneden kwamen. Om zeven uur waren we op de plek van bestemming. Moeder overste gaf ons één mesje, ik moest meelopen met een andere collega. Ik mocht weer schroefdoppen maken. Leuk, dacht ik. Het was deze keer achter een andere machine dan de vorige keer. Dat was te merken. Tjade en ik gingen om de beurt een uur achter de machine staan. Na 5 uur moesten we maar stoppen, het resultaat was te slecht. Wat we ook probeerden met de machine, LPM-medewerkers hadden ook geholpen, er kwamen te veel slechte producten uit. Na 140 doppen waren er 40 afgekeurd. Het was dus niet zo’n succes. Ik ben benieuwd of we de volgende 100 volgende week mogen doen. Als de een achter de machine stond mocht/moest de andere hetzelfde werk doen als de vorige dagen. Met een mesje een beetje snijden. Om iets voor één uur kwam onze stagebegeleider Jozef Beñes eraan. Na wat gepraat te hebben kregen we het gesprek over ons werk. Toen zei Beñes dat we dit werk nog 2 week moeten doen. Daarna gaan we naar een afdeling waar we wel wat kunnen leren en wat wel een uitdaging is!!!!!!! Dat verbaasde ons enorm, want 2 week geleden had hij het nog over zes week. Maar wat maakt het uit, we zijn enorm blij dat we wat ander werk krijgen.

Met deze blijde boodschap gingen we naar boven om te eten. Daar kregen we soep samen met rijst en vlees. Tjade probeerde een stukje vlees en onze vrees bleek waarheid te zijn. Het was lever! Een half bord vol. Of we hadden een verkeerd menu gekregen, of de vertaling van het menu was niet van goed niveau. Maar we hebben beide geprobeerd om het bord leeg te krijgen, maar het was gewoonweg niet lekker. Een enorm vieze smaak. Het eten maar in de desbetreffende emmer gegooid en naar huis gegaan. Eenmaal thuis gekomen direct een pepermuntje gepakt, die smaak zou en moest uit de mond. Gelukkig hielp het.

Na even gamen achter de laptop zijn we naar de sportschool. Het was daar heerlijk rustig, ongeveer zes mensen. Dat is echt prettig sporten. Na een flinke warming-up kwam er weer wat eten naar boven. En ja hoor, daar was die weer. De leversmaak was terug. Snel een beetje water achteraan gegooid en ik kon weer verder, gelukkig. Voor mij geen lever meer, het bevalt me maar niks. Voor de rest ging het sporten heerlijk. Ik heb alleen de oefeningen voor mijn rug gedaan en dat lijkt te helpen. Het voelt beter.

Na de sportschool hebben we ons gedoucht. Ik had de tijd, dus het douchen duurde nogal lang, heerlijk. Om acht uur zijn we nog maar eens gaan eten. Weer naar het café waar we elke vrijdag zitten, het smaakte enorm goed. Ditmaal wel mijn bordje leeg gegeten.

Na terugkomst zijn we achter onze laptop gaan zitten. De wereldkampioenschappen afstanden van het schaatsen zijn ervoor, dat vind ik wel interessant. Zeker de vijf kilometer die straks komt. Eens kijken of Sven Kramer een wereldrecord gaat schaatsen. Ik hoop het.

Voor de komende twee dagen hebben we nog niks gepland, maar morgen even naar de winkel moet nog wel. Voor de zondag is er nog geen eten ingeslagen. Verder is het even afwachten hoe het weer zich ontwikkeld. ’s Morgens is het vaak triest weer, maar hoe later hoe beter het weer. Vaak laat de zon zich in de middag wel zien. Dan is het ook direct warm, dat beloofd nog wat als de zomer hier binnenkort echt doorbreekt.

Ik wens iedereen een prettig weekend en tot de volgende keer

Een doorsnee donderdag

De dag begon zoals vele om zes uur. Na het ontbijt gingen we naar ons bedrijf. Daar aangekomen hebben we het werk van gisteren afgemaakt. Toen we daar vrij snel mee klaar waren kregen we ‘ander’ werk. We moesten kleine pootjes nabewerken. Gewoon weer hetzelfde met andere producten. Terwijl we bezig waren moesten we ook nog de linker- en de rechterkanten scheiden. Jaja, ze verwachten heel wat van ons. Dit werk ging door tot één uur. Daarna was het voedertijd.

Het eten bestond uit een soepje met stukjes gebakken ei en aardappelen. Daarbij kregen we een stuk vlees en aardappelen. Toen het bord leeg was had ik de maag weer goed vol.

Na het eten hebben we onze kleren naar de wasdame gebracht. De eigenlijke wasvrouw is er niet meer, die ligt voor een halve maand in het ziekenhuis. Dus er is iemand anders die ons gaat helpen met de was. Het maakt niet echt uit, want iedereen op die school kent ons al en weet wat we willen als we in de middag langs komen. Dus er is altijd wel iemand die ons helpt met onze kleren.

Na dat we onze kleren hebben weggebracht, moesten we nog even een sportbroek kopen voor Tjade. Veel sportwinkels hier in het dorp, maar allemaal voor buitensporten. Een klein winkeltje verstopt in een steegje had het wel. En aan verborgen werkloosheid geen gebrek. Een persoon ging er met de kapstok vandoor, een ander bediende de kassa. Terwijl zij bezig was, pakte een derde een tasje en stopte de broek erin. Dat ging allemaal heel soepel en vlotjes. Maar ja, wat wil je ook met z’n drieën werken op 30 vierkante meter.

Thuisgekomen hebben we ons appartement een beetje opgeruimd, we zouden namelijk bezoek krijgen. Na een beetje opruimen was het al weer tijd om te gaan eten. Weer naar het Boarding House gelopen. Het eten bestond uit aardappelpuree met 3 stukken…tja…hoe noem je zoiets, een combinatie tussen brood, vlees en aardappelen ingepakt met een laag paneermeel. Het was wel te eten en het haalde de roep om eten weg.

Na het eten zijn we snel naar huis gegaan, want iets na zessen zouden Tana en Alena langs komen. Toen we thuis waren gekomen hebben we nog even achter de laptop gezeten. Even later werd er aangebeld. Tjade rende naar beneden om open te doen. We hebben een leuke knop zitten om te praten met de mensen die beneden staan en de deur open te doen, maar om een of andere reden werkt dat niet. Ze hadden wat nieuws over volgende week donderdag. Er waren ook nog wat andere dingen wat ze hadden, voor de rest hebben we gezellig gepraat. Goed voor ons Engels en Duits. Ze waren verbaasd over het feit dat we nog geen beter werk hadden. We hebben ze eerlijk verteld dat mochten we in april geen beter werk hebben, we terug gaan naar Nederland. Ze konden het wel begrijpen maar vonden het ook wel jammer als het zo zou lopen. Maar het duurt nog een week of 3 voor het zover zou kunnen zijn.

Morgen meer, groeten

Muziek in en doorgaan met verstand op nul, omdat negatief niet kan!!

De wekker ging, zoals gepland, om 6 uur. Na het onbijt vertrokken we naar het werk. Om zeven uur waren we daar. Onderweg naar de loods kwamen we meneer Beñes tegen. Hij begon zowaar met ons te praten. Dat viel me 100% mee. Hetzelfde werk als gisteren stond klaar. Tjade begon weer met knippen en ik ging weer boren. Tsjonge jonge, wat hebben we daar weer veel van geleerd. Toen we daar om 11 uur klaar mee waren mochten we weer, net als gisteren, gietresten van productjes afsnijden. Zelfs bij het schrijven van dit stukje val ik bijna in slaap, wat een saai werk. Ik kan echt niks positiefs meer vinden om over te schrijven. In ieder geval niet over het werk. We gingen door tot 1 uur, het was een bevrijding dat we mochten eten. Nog 19 week en dan gaan we naar Griekenland!!!!!!!!!

Het eten bestond uit een uiensoep. Dat stond op papier, maar er was geen ui te vinden in de soep. Samen met rijst en kip. Het vulde weer goed.

Na het eten gingen we naar huis. Tjade is naar de sportschool gegaan. Ik heb een stuk gelopen, want mijn rug begint weer kuren te vertonen. 6 kilometer gelopen, prachtige omgeving. Ik heb een paar foto's gemaakt, hoe kan het ook anders. In het mapje Omgeving van Jicín staan ze. Het zijn de onderste vier. Bij thuiskomst heb ik de oefeningen gedaan. Eens kijken of het zo beter wordt.

Na het douchen zijn we naar het Boarding House geweest voor het eten. Een flinke klodder mosterd, twee worsten en brood. Niet echt veel, maar er zit weer wat in de maag.

Toen het eten is onze magen verdwenen was zijn we nog even naar de Lidl geweest, het brood was bijna op en morgen komen Tana en Alena weer even langs. Dus daarvoor moesten we ook nog wat in huis hebben.

In de avond hebben we ons weer vermaakt, net zo als de vorige dagen.

Tot morgen,