Nog zes weken!

6 uur wekker, bla bla bla, zeven uur op het werk. 'Onze' tafel lag vol met productjes die gemeten moesten worden. Tjade ging met de schuifmaat meten, en ik deed het meetwerk met de overhead-projector. Na het meetwerk mochten we weer verder met de nabewerking.

Op een gegeven moment kwam de werkplaatschef naar me toe, en riep ook Tjade erbij. We kregen ander werk. Er waren namelijk ongeveer 1200 producten gemaakt, en die waren waarschijnlijk niet allemaal goed. Er zat een foutje in de mal, de gaten konden uitscheuren. Die mochten wij dus nakijken met een of ander pennetje. Vier gaten per product. We begonnen met controleren en onze stagebegeleider kwam even langs te kijken. Ik legde uit hoe we aan het werk waren gegaan en hij zei 'Dobry' (goed). Dus wij doorgaan met ons werk. Even later kwam de werkplaatschef langs, en die begon te schelden. We deden het helemaal niet goed. We zouden een productje moeten pakken, naar een te lage tafel lopen, daar de gaten testen, en weer terug lopen en dan in de goede doos gooien. Wij pakten de producten op de arm en controleerden naast de doos. Hij bleef even kijken totdat we het op zijn manier deden, de deur ging dicht, en we deden het weer op onze manier. Dat ging nogal sneller, en net zo goed. De eerste paar waren allemaal goed. Daarna hadden we kwart doos wat allemaal verkeerd was, allemaal bij hetzelfde gat. Dat heb ik onze stagebegeleider uitgelegd. HIj maakte er een aantekening van, en die zag ik later op het kantoor liggen

. We hadden er een flinke gang in, want dan konden we rond een uur klaar zijn. Dan hadden we morgen dit werk niet. Om 5 over 1 waren we helemaal klaar en alles opgeruimd.

Het eten vandaag bestond uit een rode kippensoep. Daarbij aardappels, vijf kippevleugels en een klodder saus. Het smaakte weer goed.

Na het eten zijn we naar het kantoor gegaan, want we wilden wel eens weten hoe lang we dit werk, waar we niks van leren, nog moesten doen. Hij heeft ons beloofd dat we dit nog 6 week moeten doen, en dat we daarna naar de CNC-machines en de computers gaan. Hij kon het ook wel voorstellen dat we graag wat wouden leren, maar we meosten ook weten wat er allemaal gemaakt werd op het bedrijf. Daar zijn we mee akkoord gegaan. Nu weten we waar we aan toe zijn.

Daarna moesten we snel naar huis, want om 14.30 stond Tana bij ons appartement. Ze zou ons eerst meenemen naar het Boarding House, voor onze was. We kunnen het morgenmiddag weer ophalen, ik ben benieuwd in welke staat. Daarna gingen we naar de sportschool. Het ziet er allemaal leuk uit, niet zo als in Nederland, maar het is wel te doen. De juiste apparaten staan er, zodat mijn rug in conditie blijft. De kosten vallen enorm mee, als we een 20-keer kaart kopen dan kost het ons €1,50 per keer. We blijven Nederlanders. Tana legde de situatie even uit, en vertelde dat mijn rug goed getraind moest worden, en is daarna weg gegaan. Wij kleedden ons om, en zijn gaan sporten. Het was best wel zwaar, maar na dik een uur had ik een heerlijk gevoel. We willen 4 uur in de week gaan sporten.

Na het sporten zijn we naar huis gegaan, even op MSN gezeten. Daarna zijn we weer naar het Boarding House gegaan om te eten. Een bord vol aardappelpuree met een eierbal en, niet te vergeten, een hele augurk.
Na het eten zijn we naar huis gegaan, zijn we achter de laptop gaan zitten. Heb ik dit verhaaltje getypt en ga ik vanavond Fiorentina - Ajax kijken.

Veel meer hebben we vandaag niet gedaan, dus hier blijft het bij. Tot morgen,

Zweet

Zoals de voorgaande dagen ging nu de wekker ook weer om zes uur. Tjade en ik vonden het beide veel te vroeg, en zaten dus lekker wakker aan de ontbijttafel. Om kwart voor zeven naar buiten en om zeven uur waren we op het bedrijf. Daar aangekomen liep er niemand in op de werkplaats die ander werk voor ons had, dus vroeg ik aan Moeder Overste voor een mesje. Die had ik gekregen, en ging dus weer lekker aan het werk. Na een tijdje zag ik iemand mijn kant op komen met de ratel die we gisteren gebruikt hadden, maar hij liep mij voorbij en ging naar Tjade. Hij mocht vandaag beginnen achter de spuitgietmachine. Even later zag ik weer iemand lopen met de pneumatische ratel, en die werd weer eens aangesloten. Dat ding werd weer uitgeprobeerd, het werk werd 2 seconden sneller per product. Maar het beschadigde veel meer. Toch vonden ze dat het werk er beter door werd en mocht het toch gebruikt worden. Na een uur kwam Tjade naar mij toe, het was nu mijn beurt om een uur achter de machine te staan. Ik begon ook met die pneumatische ratel, en na 4 producten werd dat ding zo warm, dat de kop vast bleef zitten in de mal. Na een tijdje was het geheel afgekoeld, en kon ik verder, maar na een paar keer had ik het zelfde probleem. Dus ik heb dat ding weggelegd en ging verder met de 'gewone' ratel. Dat ging veel beter, gemiddeld net zo snel en de producten zagen er veel beter uit. Ik ging door tot de pauze. In de pauze zei Tjade dat ik nog wel langer door kon gaan, want hij had een andere klus, en die was behoorlijk belangrijk.

Dus na de pauze ging ik door achter de machine, ik stond daar even en toen kwam de nieuwe werkplaatschef. Ik denk dat dat de nieuwe is, ik heb de vorige al een tijdje niet gezien, en deze loopt constant bazig rond te lopen. Echt een mannetje dat belangrijk wil zijn. Die kwam mij vertellen dat er in plaats van 200 wat op papier staat 220 stuks moesten worden gemaakt. Dus ik had nog wel even werk. Je kon op het scherm zien hoe lang je per productje bezig was, dat was wel leuk om te zien. Dus probeerde ik steeds sneller te zijn. Op een gegeven moment was ik bij elk product 15 seconden sneller dan aan het begin van de dag. Maar het was enorm warm bij die machine en dat samen met best wel snel werken. Ik begon zelfs te zweten, ik had de druppels voor op mn hoofd staan. Wie had dat nu verwacht, de ene week geen werk, de andere week zweet voor de kop. Maar je krijgt zo wel meer een voldaan gevoel na het werk. Om half 12 was ik bijna klaar met de 220 en kwam Tjade nog even langs. Hij wou nog even een paar productjes maken. Het werk was beter dan het pinnetjes uitdrukken wat hij anders moest doen. Maar na een paar waren we echt helemaal klaar, dus hadden we geen keus en moesten we terug naar de nabewerking.Voor mij was dat spuitresten verwijderen met een mesje, en voor Tjade pinnetjes verwijderen. Maar ik kon lekker zitten op een stoel, dus het wou best.

Ik kon mooi de loods doorkijken op de plek waar ik zat. De werkplaatschef was de hele dag al druk aan het gebaren, volgens mij was hij enorm chagrijnig of hij is bezig overspannen te worden. Hij had op alles commentaar, niemand kon wat goeds doen. Elk productje werd uitvoerig bekeken, en zo nodig met commentaar voorzien. Hij had 's morgens ook al een verhitte discussie met Moeder Overste, want Tjade stond achter de spuitgietmachine terwijl hij ander werk voor Moeder Overste moest doen. Dat ging de hele dag zo door. Hij wil autoriteit uitstralen, maar dat lukt hem niet echt goed, als ik zie hoe de medewerkers op hem reageren. Maar ze laten hem in de waan, maar het zorgt wel voor enige spanning samen met leuke taferelen.

Om 5 voor 1 kwam onze stagebegeleider naar me toe, dat we mochten gaan eten. Ik heb hem vriendelijk uitgelegd dat we al niet van die lange dagen maken, wat ik niet erg vind, maar dat ik wel mijn uren wil maken en dat we dus gewoon tot 1 uur doorgaan. Anders krijg je ook scheve gezichten van andere werkenden daar. Dat vond hij wel goed. Het eten in de kantine was weer goed. We begonnen weer met een soepje, daarbij hadden we rijst met een stukje vlees en daarover heen een soort saus. Het smaakte weer goed.

Na het eten liepen we naar huis, en gingen we achter de laptop zitten, niet al te lang want Tjade moest schoenen hebben voor in de sportschool. Maar we hadden nog wel even tijd om ons te douchen, lekker ontspannen onder een warme douche. Heerlijk! We gingen naar het centrum en in de eerste winkel hadden ze alleen outdoor schoenen, dus gingen we naar een andere winkel. Daar aangekomen kwam er een aziaat aan die ons wou helpen, hij sprak Engels maar verstaan was wat minder. Hij vroeg om Tjade zijn maat, en hij schrok nogal. Er kwamen zelden mensen in de winkel die op zo'n grote voet leefden. Toch waren er schoenen in die maat er, met zwarte zool, maar ze waren goed voor de sportzaal zei hij. Er kwam een andere verkoopster bij, hij daarmee praten, en opeens waren de schoenen toch niet goed. We vroegen naar een winkel waar ze wel te koop waren en gingen we daar maar heen. Daar waren we vrij snel geslaagd, en heeft Tjade nieuwe zeeschepen/schoenen gekocht.

Die hebben we thuis afgeleverd en even later zijn we naar het boarding house gegaan om te eten. Ook daar kregen we rijst. Hier samen met een mueslireep en een potje babyvoeding. Althans, zo zag het eruit. Het bleek een perzikmoes te zijn met pruimensmaak. Na genoeg gegeten te hebben gingen we weer naar ons appartement. Om klokslag zes uur stonden we weer voor de deur. We hebben de avond gevuld, net zo als elke avond achter de laptop.

Het zal de komende tijd minder vaak gebeuren, want morgen gaan we naar de sportschool. Eens kijken of we wat vet kunnen kwijt raken. De conditie zal er wel op vooruit gaan, want het is eigenlijk een soort hoogtestage. Je kan het hoogteverschil wel vernemen, en als we dan ook nog eens goed gaan trainen komt het helemaal goed. Dan komen we terug in Nederland en zitten we weer in de zuurstofrijke lucht. Met een beetje geluk pakt dat goed uit, en hebben we dan enorme conditie. Maar eerst eens kijken hoe het morgen gaat.

Voor nu, een fijne avond

en welteruten,

Ons adres

Vandaag kregen we het kaartje van de familie van Tjade. Het kaartje was 6 februari verstuurd. Dus is 12 dagen onderweg geweest. Maar de test is geslaagd, en wij weten nu wat ons adres is.

Hendry Meijer
P/A Komensko nam. 57
506 01 Jicín
Czech Republik

Naamloos1(Kan geen titel bedenken, dan maar zo)

Vandaag was het droog, toen om zes uur de wekker ging. Maar het had in de nacht flink gesneeuwd, er lag weer een mooi laag sneeuw. Om zeven uur waren we weer bij LPM. Ik moest Tjade leren hoe hij moest meten met een schuifmaat. Het bleek dat hij dat al kon, ik weet ook niet hoe dat kan.

Ik mocht weer een beetje nabewerking doen. Na een tijdje kwam onze stagebegeleider eraan, hij had ander werk voor mij. Ik blij. Ik liep mee naar een spuitgietmachine, daar werd mij voor gedaan wat de bedoeling was. Ik moest dus grote draaidoppen maken, die je ook op tanks van grasmaaiers ziet. Maar dan een slag groter. Dat moest met een verlengde ratel. Niet het moeilijkste werk. Maar het was leuk om eens wat anders te doen, en hierbij heb je ook nog het idee dat je jezelf nuttig maakt. Het ging op de manier: op de spuitmond werd een mal met draad opgezet. Nadat er op start werd gedrukt, kwam er een andere mal overheen, met het profiel van de buitenkant van de dop. Dan werd in 3,5 seconde de mal vol gespoten. Het materiaal was 320 graden als het erin kwam. Dan werd het op een of andere manier ge-optimaliseerd, volgens het scherm. Daarna werd er 50 seconden gekoeld. Toen dat klaar was, ging de mal er weer af, en moest de mal met draad uit het product. Dat gebeurde met die ratel. Als de mal eraf was, kon die direct weer over de spuitmond gezet en kon er weer gestart worden. Dat was wel vermakelijk. Na een uur heb ik het Tjade uitgelegd, want we moesten om het uur wisselen. Dat hield de nabewerking voor ons beide dragelijk.

Na een tijdje kwam een van de mensen eraan met een pneumatische ratel, na veel proberen en afstellen hebben we er toch maar vanaf gezien. Het product beschadigde te veel vanwege het schokken. Dat was wel jammer, want het had veel tijd gescheeld. Maar ik was al lang blij dat we wat ander werk hadden.

Om iets over 1 uur hadden we 110 productjes klaar, en mochten we gaan eten. We kregen een of ander soepje, ik weet niet wat. Hoef ik denk ik ook niet te weten, maar het was enorm lekker. Daarbij kregen we aardappels, boontjes met iets vreemds wits erover en een eitje. Ja ik miste ook wat. Een lekker stukje vlees. Dat zat er helaas niet in vandaag. Na het eten moesten we ons naar huis haasten want we moesten om 2 uur weer weg naar school.

Zo gezegd, zo gedaan. Om 10 over 2 waren we op school, en werden we ontvangen door de Duitslerares. Daar hebben we even mee gepraat, daarna zijn we naar de klas gegaan waar 7 leerlingen zaten die Duitse taal als keuzevak(!) hebben. Zelfs Engels is hier een keuzevak. Dat vind ik enorm vreemd. Als je in Europa zit, moet de jeugd toch wel een beetje zich kunnen redden over de grens met de taal. Maar ja, wie ben ik. Wat dat betreft is het een voordeel dat je uit Nederland komt, de basisscholen in Noord-Nederland mogen dan wel niet goed zijn, maar het opleidingsniveau is niet verkeerd. Was er maar beter weer in Nederland, dan was ik er wel blij mee geweest. Volgens mij dwaal ik af, we stonden dus voor een totaal ongeinspireerde klas, die totaal geen zin hadden om ook maar een woord Duits te spreken. Maar na wat gereageerd te hebben op vragen van de lerares, kwamen ze toch wat meer los. We hebben het nog gehad over bier drinken, en leuke kroegjes en wat we van het eten vonden.

Om 3 uur kwam de volgende klas, dus moesten we afscheid nemen. Maar voor dat dat gedaan werd kregen Tjade en ik allebei een fles echt Tsjechisch bier. Die gaat van t weekend soldaat gemaakt worden. Daarna kwam de Engelse klas. Die hadden allemaal vragen op papier gezet. Dat was veel leuker, we kregen een echt gesprek. Alleen is het omschakelen van Duits naar Engels enorm lastig. Na een paar zinnen was het goed, en hebben we lekker gebabbeld. Dat was echt enorm leuk. Van de Engelse groep kregen we echte regionale snoep. Ik ben benieuwd hoe het smaakt. Toen die klas vrij was zijn we naar ons huisje gegaan. Even later moesten we weer weg om te gaan eten.

Op school kregen we Penne, een italiaanse pasta, en een lekker toetje. Vanillepudding met krokante chocolade bolletjes erin. Na het eten zijn we nog even naar de Lidl geweest. Bij de kassa snapte ik de vrouw niet, ze praatte Tsjechisch, doen nogal veel mensen hierzo. Dus ik praat met mn beste Westerwolds terug, en ze snapte me. Dit land blijft me verbazen.

Welterusten,

Vroeg dag!!

Vandaag ging om vijf uur de wekker, althans dat dacht ik. Het was Tjade zijn mobiel, die de batterij leeg had. Na dat ding te hebben uitgedaan, heb ik nog weer lekker een uurtje geslapen. Het sneeuwde al weer flink toen we naar ons werk gingen. Daar aangekomen liep onze stagebegleider rond in de eerste loods. Daar werd ons verteld dat we vandaag gescheiden zouden gaan werken. Tjade zou werk gaan doen bij Moeder Overste, en na een tijdje helpen met 'pressure-ing'. Wat dat in hield wisten we ook niet, maar ze moesten nog even wat voorbereiden.

Ik werd ondertussen begeleid naar iemand die ik de hele vorige week nog niet gezien had. Zoals bijna alle Tsjechen praat die ook geen meter over de grens. Maar gelukkig bleef de stagebegeleider nog even in de buurt om te tolken.Het bleek dus dat ik om het uur een ronde langs bepaalde machines moest doen, om de producten na te meten. Een beetje de kwaliteit bewaken. Jaja, ik voelde me heel wat. En in de tussentijd dat ik geen ronde hoefde te doen, had hij nog wel wat ander meetwerk voor mij. Tijdens een van mijn rondes kwam er op eens een heel ander productje uit een machine rollen dan de bedoeling was. Dus ik naar de man zoeken die erover ging, niet te vinden. Maar ik zag wel een andere persoon bij de machines rondlopen, dat leek mij niet zo'n helder licht. Toch maar even heengegaan. Hij snapte mij direct, het zal waarschijnlijk vaker gebeuren. Hij liep mee, haalde de machine open, bleek dat de ingang van de mal een beetje geblokeerd was. Hij pakte een mes, sneed alles weg, en het was weer goed. Na een tijdje weer het zelfde probleem, ben ik maar naar een ander gegaan. Die heeft een uur staan te prutsen bij de machine, maar daarna deed die het weer.

Tjade had ondertussen een mesje in de handen gedrukt gekregen, en was bezig met het eraf halen resten van het spuitgieten. Net als wat we op de eerste dag moesten doen. Nadat ik klaar was met mijn eigen meetwerk, bleef alleen mijn uurlijkse ronde over. Tussendoor kon ik hem dus helpen. Toen we bijna klaar waren met de doos die we hadden, werd Tjade geroepen door Moeder Overste. Ze had ander werk voor hem. Meer daarover op Tjade zijn eigen site, de link staat rechts in de balk.

Nadat ik klaar was met de doos, was er weer wat meetwerk voor mij.Ik kreeg 2 x 5 ringen. De binnendiameter moest heel nauwkeurig gemeten worden. Op 0,001 mm precies, en dat lukt niet met een schuifmaat. Dus gingen we naar een andere ruimte, daar stond een soort overheadprojector. Daarmee kon je via een computertje heel nauwkeurig meten. Er lag ook een vlo of iets van dien aard op de plaat, en die werd behoorlijk vergroot. Als die beestjes ook 2 cm groot zijn, zijn ze nog best eng. Ik moest niet vergeten dat ik daar kwam om te meten en niet om te spelen. Ik moest mijn tijd ook vol hebben. Na wat gemeten te hebben, alle maten waren binnen de tolerantie, ging ik weer terug. Het meten was nu helemaal klaar, Moeder Overste had weer een doos klaar gezet met zeer boeiend werk. Ik ging weer bezig, en verhoogde de frequentie van mijn rondes naar vier keer per uur. Benieuwd wat ze morgen voor ons in petto hebben.

Om een uur was het tijd om te eten. We begonnen weer met een lekker soepje, gevolgd door chleb (Tsjechisch brood) met een lapje varkensvlees met daarover heen een sausje. Was weer lekker.

Thuis gekomen hebben we even achter de laptop gezeten. Ik heb nog even wat herhalingen gekeken van het voetbal. In de avond zijn we naar school gegaan, want de vakantie is over dus wordt er daar voor ons gekookt. We kregen Chleb met zuurkool, een paar stukjes vlees en daarover heen nog iets jus-achtigs. Om klokslag zes uur waren we weer terug. Nog weer even achter de laptop gezeten, en nu moet ik nog even een Engels/Duits presentatie voorbereiden. We moeten morgen een beetje vertellen over Stadskanaal en Noorderpoort. Dat is voor de klas die over een paar maand die kant op gaat. We brabbelen daar wel wat, en laten ze vragen stellen, is wel zo makkelijk voor ons. Zoals vaker hier, we zullen zien.

Ahoy (blijkt een Tsjechische groet te zijn, en ik maar denken dat het van piraten komt. Terwijl dit het eerste land is waar ik kom wat niet aan ze grenst, Rare jonges die Tsjechen)

Na hard werk is het goed rusten!!

Dit is het tweede weekend dat we in Tsjechië zijn. Na een week 'hard' werk was het lekker uitrusten. Ik heb tot elf uur op bed gelegen

. Daarna ben ik nog even achter de laptop geweest. 'S middags hebben we ons appartement schoon gemaakt, het was ook wel nodig. Het was behoorlijk smerig. De voorgaande bewoners hadden het ook niet al te schoon achtergelaten. Maar het is nu weer helemaal schoon en fris. Toen we schoon gemaakt hadden, zijn we naar de lidl geweest. We moesten nog even wat inkopen doen voor de volgende week.

'S avonds zijn we naar de Mexicaan geweest. We zijn er afgelopen week vaak langs gelopen, en nu wilden we wel even zien wat ze daar kookten. We kwamen binnen en we zeiden dat we Duits spraken, en er kwam direct een Duits-sprekende serveerster aan. Zij wees ons een tafel aan, en zorgde voor een Engels-talige menukaart. Na lang zoeken vonden we wat lekkers. Een lekker lapje vlees, en maar hopen dat het net zo lekker was, als waar we de hele week gegeten hebben. Het duurde een tijdje, kwam de serveerster er aan met ons eten.

Het was een spies, vol met vlees. Heerlijk. En net als in de pizzaria, hier ook prachtige serveersters. Echt een plek waar we vaker heengaan!!! Na nog wat biertjes te hebben gedronken zijn we weer naar ons schone huis gegaan.

Zondags hebben ook lekker rustig aan gedaan, we hebben wat gegamed, en heb Ajax - Feyenoord gekeken. Ajax won de belangrijkste wedstrijd van het seizoen, dus mijn week is weer goed. Voor de rest hebben we weinig uitgevreten.

Morgen gaan we weer naar ons bedrijf, als het goed is krijgen we dan echt werk. Werk wat meer in ons straatje ligt. We zullen zien wat ze voor ons hebben. Ik loop zo nog even onder de douche door en dan weer op bedje. Morgen gaat de wekker weer om zes uur.

Gro-eten

De vrijdag

Voor de verandering ging de wekker vandaag om zes uur. Klaar maken voor het werk, en om zeven uur waren we aanwezig. Moeder Overste wees naar de loods waar we afgelopen dagen hadden rond gelopen. Daar aangekomen had de vrouw die ons altijd hielp aan werk een 'speciaal' klusje voor ons. Wij blij, iets speciaals. We liepen met haar mee naar de spuiterij, daar stonden de net zulke productjes als waar wij de afgelopen dagen folie van af hadden gescheurd. Maar ze hadden nu nog maar één spuitronde gehad. We moesten daarom alles nakijken op kleine oneffenheden. Alleen microscopisch kleine afwijkingen mochten blijven zitten, voor de rest moesten we alle stukjes die niet klopten lichtjes opschuren. Het was verantwoordelijker werk dan dat we voorheen deden, want toen stonden we aan het eind van de productielijn. Nu stonden we er een klein stukje tussen in. Nadat we het klaar hadden liepen we terug naar de vrouw. Ze had ander werk voor ons klaar gezet, geen onbekend werk. Folie scheuren!!. Ik ben benieuwd wanneer we ons folie-scheur diploma krijgen. Na het scheuren mochten we even uitrusten van het harde werk, na het uitrusten hadden we pauze.

De pauze duurt hier een kwartier, maar aangezien er zo weinig werk is, rekken we het behoorlijk op. Vandaag kwam na 25 minuten iemand van de leidinggevenden langs om te kijken, en snel ging iedereen aan het werk, en werden wij ook aan het werk gezet. We mochten blokjes in een bakje gooien. Zodat bij andere spuitwerkzaamheden de blokjes zo weer gepakt kunnen worden. Nadat we dat hadden gedaan moesten we 4 dozen in elkaar zetten. Daarna moesten we schuimfolie op maat snijden. Er waren weer stellingen met heel veel dezelfde productjes, en die moesten ingepakt worden. Dat mochten wij doen. Na een stelling moesten we verplicht pauze houden, anders waren we te vroeg klaar. Na een twintig minuutjes pauze zijn we weer verder gegaan. Vlak voor het weekend was, waren we klaar met de derde stelling. We werden vriendelijk bedankt voor de bewezen diensten van de afgelopen week. Aan de hand daarvan denk ik dat we volgende week verhuizen naar een andere afdeling. Maar dat is vooruit lopen op de zaken. We zullen zien. Toen we onze jassen pakten kwamen we onze stage-begeleider nog tegen. We hadden even een gezellig gesprek met hem gehad, daarna zijn we gaan eten.

Op het menu stond soep met stukjes hersens of lever erin, lekkere aardappelen en vlees met uien, paprika en dat soort dingen. Het smaakte allemaal weer goed.

Na het eten liepen we naar huis, en hebben we tegen elkaar gegamed via de laptop. Vanavond gaan we voor de laatste keer komende tijd doordeweeks uit eten, want volgende week is de school weer open. Dan zullen we zien wat ze ons daar voorschotelen.

Morgen willen we ons appartement schoonmaken, want waarschijnlijk krijgen we volgende week bezoek van Tana. Dan moet het toch wel een beetje netjes zijn, toch??

De winter in Jicin is er helemaal weer, af en toe een sneeuwbui. Maar het kwik zakt nu ook weer flink. Maandag gaat het richting -10. Toch blij dat ik handschoenen hebben meegenomen, anders kon ik wel eens koude handen krijgen. Ik stop nu met vandaag, want mijn handen willen ook weekend.

.

Dobrý vikend (goed weekend)

Groep 2

Iedereen weet vast nog wel wat hij/zij in groep 2 zit. Een beetje knippen, een beetje plakken, een beetje voor je uitstaren, beetje niksen (elke gelijkenis met spw is pure toeval). De dag van vandaag deed met denken aan groep 2:

De dag begon weer om 6 uur. Er lag nog steeds een laag sneeuw in Jicin. Om kwart over zeven de voordeur achter ons dicht gegooid, en door een winterse omgeving naar LPM gelopen. Eenmaal binnen werden we doorverwezen naar de loods waar we gisteren ook waren. Daar meldden we ons bij de vrouw die ons gister aan werk hielp. Ze begeleide ons naar een halletje ernaast. Het rook er naar bananen, het kan komen door de gele vloer of door de verflucht. Er stond een tafel klaar waaraan we konden werken. Wat er gedaan moest worden was het plakken van productjes op kartonnen borden, met behulp van dubbelzijdig tape. Heerlijk op niveau. Maar Tjade zijn inlegzolen zaten los, dus het tape kwam wel van pas. Na een klein uurtje waren we daar klaar en gingen we terug voor ander werk. We mochten net als gisteren folie scheuren van productjes. In de pauze zagen we een doos liggen met onbekende producten, ik haalde er een uit. Het bleek een bovenkant te zijn van een of ander apparaat met de naam pressomatic. Het leek op een masker uit de films van Star Wars.

Na de pauze gingen we verder met folie scheuren. Toen we weer even bezig waren kwamen Tana en de Duits-lerares eraan. Ze wilden foto's van ons hebben terwijl we aan het werk waren. Een welkom oponthoud. Na wat foto's te hebben gemaakt hebben we wat gepraat in Engels en Duits tegelijk, het begint te wennen. Maar het ging hoofdzakelijk over het niveau van het werk wat we aan het doen waren. Ze waren erover eens dat dit ver onder het niveau was van iemand met een opleiding zoals ons, maar het is onze startweek. Maar ze zouden naar onze stagebegeleider gaan en overleggen of we volgende week ook werk konden krijgen met wat meer niveau. Ik hoop dat er wat leuks voor ons is. Tana had ook nog even met de dames op onze afdeling gepraat en die zeiden dat we hardwerkende jongens waren. Nadat ze weer vertrokken waren scheurden we het folie van de laatste productjes en waren we er klaar mee. We gingen weer terug naar de vrouw voor meer werk. Ze had werk, en wat voor werk. Aan de achterkant van de hierboven afgebeelde masker, zaten buisjes voor bevestiging aan andere onderdelen. Aangezien de producten nog gespoten moesten worden en die buisjes niet vol mochten lopen met lak moesten we alles afplakken. we kregen stickers van 10mm in doorsnee, en een rol tape. Wat een priegelwerk om alles af te dichten. Maar we konden plakken, vanaf dat moment besefte ik hoe belangrijk groep 2 van de basisschool is geweest. Zonder die klas had ik dit echt niet kunnen doen. Nadat we dit klaar hadden hadden we nog een uur voordat we konden eten. Maar al het werk was op!! Dus kregen we als opdracht om zittend uit te rusten, omdat we zo snel werkten. We keken elkaar aan, dit gebeurde in Nederland nooit! Even later had ze weer een klein klusje die we binnen 10 minuten hadden afgemaakt. Af en toe was er nog wel wat werk, zoals dozen stapelen, maar over het algemeen was het echt zitten en praten.

Om 10 voor 1 stuurde ze ons maar naar boven, we mochten eten. We begonnen met een lekker soepje, daarnaast kregen we braborý (aardappelen) met paprika ed. en een varkensschnitzel met gebakken uitjes. Echt heerlijk. Wat kunnen ze hier toch lekker koken. Het is donderdag vandaag dus moet je het eten dat je volgende week wilt eten opschrijven. Maar het is allemaal Tsjechisch, en zo goed is mijn Tsjechisch ook nog niet. We wouden net naar Joseph of Milan op zoek gaan om te helpen met vertalen, kwam Milan al de kantine inzetten en gebaarde dat we moesten blijven zitten. Hij pakte het menu en ging bij ons zitten, we hebben het menu doorgenomen en doorgegeven wat ons het lekkerste lijkt, dat wordt weer smullen. Alleen wat we vrijdag krijgen is nog onbekend, dat was volgens Milan een traditioneel Tsjechisch gerecht. En dat moesten we volgens hem echt proberen, dus ik ben benieuwd......

Er is ook nog ander opvallend nieuws: Ik zit nu al 50 uur zonder medicijnen, en het voelt goed. De lucht blijkt hier zo goed en gezond te zijn, dat het ademen hel makkelijk gaat. Ik ben er enorm blij om.

We hebben weer lekker gegeten in hetzelfde tentje, het was weer lekker. Maar de sportschool wordt nu echt noodzakelijk, er moet echt vet omgezet worden. Maar dat komt volgende week pas. Dat was het voor vandaag, weer lang genoeg dacht ik.

With love from jicin, Tot morgen