Winter in Tsjechie

De wekker ging weer om zes uur vanochtend. Ik keek uit het raam om te kijken of er weer wat sneeuw lag, net als gister. Maar wat bleek, het had nogal veel gesneeuwd en het sneeuwde nog steeds. er lag al een centimeter of 8. Om kwart voor zeven vertrokken we naar LPM. (www.lpm.cz , en voor degene die net zo goed Tsjechisch kan als mij www.naeff.nl) Het sneeuwde nog steeds. Om zeven uur kwamen we aan op het bedrijf, we begroetten de mensen, en liepen door naar de werkplaats. Halverwege kwamen we de werkplaatschef tegen en die zei dat we het zelfde moesten doen als gister. We liepen dus naar de tweede loods. Daar aangekomen bleek de stempelmachine echt kapot. De man die er verstand van had stond er weer chagrijnig bij en mompelde: slecht dit, slecht dat, slecht zus, slecht zo. Hij vertelde daarna dat we er vandaag niet achter konden.

Dus zorgden de dames vandaag voor ons werk. We mochten de productjes die we gister bestempeld hadden inpakken in dozen. We hadden de dozen in elkaar gevouwen en vastgeniet, en gingen we de dingen inpakken. Dat was binnen 3 uur klaar. We gingen weer naar de vrouw die ons aan het werk had gezet, en zeiden dat we klaar waren. Ze had nog wel wat ander werk voor ons. Er waren productjes die op karton moesten worden geplakt om even later gespoten te worden. Dat mochten wij doen. Een kwartiertje werk was het. Dus gingen we weer terug om naar werk te vragen.Ze was bezig met het inspecteren van het lakwerk, en als er ook maar een millimeter niet goed op zat, verfde ze met een enorm klein kwastje erover heen. We keken elkaar aan en dachten tegelijk: Pietje Precies. Dat werk mocht Tjade doen, hij bleek een echte Picasso. Ik mocht stickers invullen en plakken op de dozen die we net hadden gevuld. Toen ik klaar was mocht ik een andere vrouw helpen. Die was bezig met hetzelfde soort productjes die we net hadden opgeplakt, maar deze waren al gelakt/gespoten. Ik moest de plakstrips die er aanzaten afhalen. Maar voor ik dat deed moest ik de productjes inspecteren. Met militaire precisie. Bij elk klein krasje, bultje of andere oneffenheid moest ik ze apart leggen. In het begin was er wat afkeur, maar voor de rest heel weinig. Het was enorm enerverend werk. Heb nog nooit zo genoten. Het inpakken was al inspirerend, maar dit was zo enorm leuk. Pfff. Toen Picasso klaar was mocht hij mij helpen. Hij genoot er ook zo van. We waren ook blij dat het 1 uur was. Op naar de kantine.

Daar kregen we een lekker soepje, met in plaats van vermicelli, dikke hompen deeg. Niet verkeerd. Daarbij kregen we een beetje stoofvlees met jus, en nog 6 plakjes traditioneel Tsjechisch brood. Dat was ook heerlijk om te eten.

Na het eten gingen we naar huis. Het sneeuwde nog steeds, er lag nu al bijna 15 cm sneeuw!! Dus we spraken af dat we een rondje gingen lopen 's middags, maar eerst brood kopen bij de Lidl. Want het brood wat we laatst kochten, na het minder lekkere, smaakte goed. Dus daar hebben we nog 2 zakken vol van gekocht, samen met 12 liter cola. Dan hebben we ook even genoeg. Toen we terug kwamen hebben we de boodschappen weggelegd en hebben we een stukje gelopen. De foto's en het filmpje staan op de site. Het is een prachtig dorpje als er een laag sneeuw ligt. Toen we terug liepen vernam ik dat mijn linkerschoen niet waterdicht is. Die ligt nu op de verwarming te drogen. Ook heb ik op de terugweg op verzoek nog een sneeuwpop gemaakt

.

'S avonds hebben we weer gegeten in het restaurantje waar we de vorige dagen ook geweest zijn. We hebben een varkenssteak gehad met kaas en ham erover heen. Het was weer heerlijk. Het eten is hier goed en het bier is hier lekker, maar dat heeft allemaal een probleem. Mijn buikomvang is afgelopen week nogal gegroeid. Dus we willen volgende week, als Tana terug is, naar de sportschool. Zij zou ons helpen dingen te regelen op de sportschool.

Dit was het wel voor vandaag, Tunesie - Nederland is bezig, en radio 1 heeft weer live verslag. daar ga ik nu naar luisteren.

Groeten,

Promotie

De dag begon weer om 6 uur 's morgens, er lag een dun laagje sneeuw. Na het ontbijt liepen we naar het bedrijf, vandaag waren we mooi op tijd. Toen we binnen kwamen gingen we direct door naar onze werkplek waar de producten van gisteren nog lagen. Moeder Overste was nergens te vinden, dus zijn we naar de werkplaatschef gegaan, en die heeft haar opgezocht. We kregen weer twee mesjes en de begenodigde pleisters tegen blaren. We gingen weer vrolijk verder waar we gisteren gebleven waren. Even later was er een discussie een stukje verderop tussen onze stagebegeleider, de werkplaatschef en Moeder Overste.

Even later werden we opgehaald en mochten we meelopen. We liepen door de loods naar een andere loods. Het sneeuwde weer en er lag al een mooi laagje sneeuw. Daar stond een soort stempel-machine. Er stond een oudere man achter. We liepen erheen, en stelden ons voor. De werkplaatschef die vertelde ons dat wij vandaag daar mochten werken. De man deed ons voor wat er moest gebeuren. We moesten een soort overkapping voor een aan-uitschakelaar bestempelen met een 0 en een 1. Aan en uit dus. Het was niet echt zo heel erg boeiend, maar leuker dan het werk van gisteren. En we hadden uitzicht naar buiten, waar het nog steeds aan het sneeuwen was. Af en toe kwam de man langs om te kijken. Hij heeft niet een keer gezegd dat het goed was, constant een beetje mompelen. Hij vond het vast niet leuk dat hij van de afdeling met alleen maar dames af moest. Een keer kwam hij ook terug, en vond hij dat het niet goed was. Hij in zijn beste Tsjechisch uitleggen wat er aan de hand was. De werkplaatschef liep ook langs, dus die ging ook even bij ons kijken. Maar volgens ons kon er niks fout gaan, want de machine moest het werk doen. Na wat oponthoud zijn we weer verder gegaan. Wat er nu mis was is me ontgaan.

Het was een paar minuten voor een, we waren nog lekker bezig op een leuk tempo. Tjade drukte op de knop om te gaan stempelen en opeens wou de machine niet meer. Volgens de dames die bij ons in de loods zaten was de machine oververhit. Maar het was ook bijna een uur, dus zeiden ze dat we wel weg konden gaan. Ik heb het vermoeden dat de dames iets geflikt hebben, want ze waren bij de morgenpauze ook al bang dat we een minuutje te veel aan het werk waren. Maar goed, we hebben vandaag ongeveer 3300 productjes bestempeld. Jaja, het is een prestatie. Althans wij zijn tevreden. We liepen naar de kantine om te gaan eten. We kwamen langs Moeder Overste, ze riep mij bij zich. Ze was haar mesjes kwijt. Toen wij mee werden geroepen naar de andere loods, hebben wij onze mesjes op de tafel gelegd. Het blijkt dat dat niet verstandig was, want ze waren verdwenen. Dat vond ze niet mooi, jammer dan. De score van vandaag: 1 kappote machine en 2 verdwenen mesjes.

In de bedrijfskantine kregen we een bord kippensoep en een bord met gemalen gras/spinazie (daar zijn we nog niet over uit) en 4 aardappelkroketen met spekjes erover heen. Het was heerlijk eten, maar zoals gewoonlijk weer heel veel. De kroketen vulden nogal, zelfs Tjade had het er moeilijk mee!!

Na het eten gingen we weer naar huis, en zijn we weer achter de laptop gekropen. Vanavond gaan we weer naar het zelfde restaurant als gister. Het is daar goedkoop (moeten ook op de kleintjes leten) en heerlijk. Het lapje vlees van gister was voortreffelijk. Maar de belangrijkste reden is dat het bier daar het lekkerst is.

Ik ga er weer vandoor, tot morgen

Eerste dag,

De zondag was een rustdag, dus hebben we ook gerust. We zijn er vroeg (22.00 uur) in gegaan, want een dag later was onze eerste werkdag.

Ik lag nog zo lekker te slapen, toen om 06.00 de wekker ging. Na ons even te hebben opgefrist, zijn we gaan ontbijten. We probeerden het brood wat we een paar dagen eerder hadden gekocht bij de Lidl. Nou, wat een feest. Het was flexibel els een baksteen, en het smaakte lichtelijk naar roggebrood. Maar gelukkig hielp een goede laag chocoladepasta, wat een uitvinding! Toch maar 2 broodjes naar binnen geschoven. Snel even brood gesmeerd voor de morgenpauze. Om kwart voor zeven deden we de deur dicht en liepen naar beneden, halverwege kwam ik erachter dat ik gisteravond mijn medicijnen had vergeten, en nu alweer. Dus snel weer naar boven gerend, en wat gepakt. Even later liepen we dan naar het bedrijf. Het was verder lopen dan gepland. We waren 5 minuten te laat. We belden aan, en de deur ging open. We liepen naar binnen en daar zat de Duits-lerares. Ze zou om 9 uur komen omdat 7 nogal vroeg was, maar ze was er nu al. Ze had nog enkele dingen geregeld voor ons. Maar eerst had ze een vraag aan ons, namelijk of wij volgende week een korte presentatie willen houden over Stadskanaal in het Duits en Engels. De presentatie moeten we houden voor de elektro-studenten die over een paar maand voor een week naar onze school komen. Dat doen wij wel voor hun. Verder had ze geregeld dat we mee mogen naar een bedrijf in Duitsland, gewoon even rondkijken daarzo. En ook had ze met de leraar gepraat waar wij vrijdag geweest zijn, en die wil wel fietstochten met ons houden. De mensen hier doen hun best om het ons naar de zin te maken, echt geweldig.

Nadat we gepraat hadden moest er gewerkt worden. Onze begeleider (die een beetje Duits kan) stelde ons voor aan de werkplaatschef (die minder Duits kan). Die bracht ons naar de werkplaats, waar wij uitgeleverd werden aan Moeder Overste (die spreekt 3 woorden duits). Moeder Overste is de baas over het stukje werkplaats waar wij zitten. Bijna alles wat de werkplaats inkomt, gaat zij opaf. Een man van het koffie-apparaat kwam binnen, direct stond ze naast hem. Ze heeft zwart opgemaakte ogen, en door haar zwarte haar loopt een dikke rode streep, het zal hier wel mode zijn om je haar (vreemd) te kleuren, want even later kwam er een vrouw binnen met een blauwe streep. Maar ze hielp ons aan het werk. Bij het spuitgieten van productjes komt er aan het product altijd een stukje kunststof zitten. Dat is een deel van de leiding waar het materiaal van 200 graden door heen gespoten wordt. Het is de bedoeling dat wij dat eraf halen met een mesje. Het eerste stuk kan je breken, en het kleine restje dat eraan blijft zitten moeten we eraf snijden of krabben. Ze kwam eraan zetten met een pallet met 2 enorme dozen met minstens 10.000 productjes. Over de hele dag hebben we er ongeveer 6.000 gedaan. Het is niet het meest leuke werk wat er te doen is in de werkplaats, maar ze hebben ons verteld vorige week dat we onderaan beginnen. Als ze nog werk hebben wat lager is dan dit, ben ik heel benieuwd hoe simpel dat is. Maar het is denk ik wel een week vol te houden. Maar goed, je moet ergens beginnen. Er was ook een werknemer die volgens mij niet per uur, maar per kilometer word betaald. IK heb hem niks anders zien doen dan heen en weer lopen. De hele dag (6 uurtjes) dat wij er waren. Maar als hij zo zijn geld verdient vind ik het best.

Even voor 1 kwam onze begeleider er aanzetten, hij meldde ons dat het bijna 1 uur was en dat we mochten opruimen en naar boven mochten gaan om te gaan eten. We zijn nog even doorgezet tot 1 uur en zijn toen naar boven gegaan. Daar hadden ze een lekkere soep, rijst met een of andere witte drap erover heen en een lekker stukje vlees. Het vulde de maag wel. Na dat we dat op hadden gingen we naar ons appartement.

's Middags zijn we weer even naar de Lidl gegaan, en daar was een enormchagrijnige caissière, die dacht dat we onze tas nog niet betaald hadden. Maar wij in ons beste Tsjechisch (lees: Duits) vertellen dat we die al betaald hadden. Of ze ons snapte weten we niet, maar ze duwde mij het kleingeld in de hand, en keek ons niet meer aan. En ja, we kregen genoeg wisselgeld terug. Ze hebben hier vakantie, dus we kunnen vanavond niet op school eten. Dus we zoeken het goedkoop restaurantje op, waar we de eerste dag ook gegeten hebben. Kost geen cent, en is wel lekker. Mocht die dicht zijn, dan kookt de magnetron spaghetti voor ons. Dat was onze dag wel zo'n beetje.

Groeten,

Weekend!!!!

Het eerste weekend in Jicin! Er zullen waarschijnlijk nog vele volgen waarin we toch actiever zullen zijn, maar ik zal vertellen over wat we vandaag hebben gedaan. Gister gingen we op zich niet zo heel vroeg op bed, en het was dus ook vrij laat dat we sliepen. Maar omdat we hier in een bepaald ritme komen waren we toch allebeide al om acht uur wakker. Ik heb eerst nog even lekker op bed liggen lezen, want het was toch weekend. Een uurtje later klopte er iemand op mn deur, het was Tjade (wie anders, want veel meer wonen hier niet in ons huis) die wou weten of ik al wakker was. Ja dus. We zetten onze laptop aan en we zijn gaan gamen. Rond een uur of 11 kwamen we erachter dat we toch wel wat zin in eten hadden, dus snel even wat brood naar binnen geduwd en ons spel afgemaakt. Want we zouden en moesten natuurlijk winnen. Dat is ook gelukt.

Het was 1 uur in de middag dat ik dacht dat we toch eens een beetje actief moesten worden. Ik had op de kaart iets gezien waarvan ik wel meer wou weten, een soort meertje was dat. Dus wij zijn daar heen gelopen. Dwars door het centrum heen, we zijn door de hele winkelstraat gekomen. Best een leuk straatje nog, zoals alle straatjes en gebouwen hier wel iets hebben. We kamen dus aan in een soort parkje waar meer dan de helft van de mensen liep daar met een kinderwagen rond. We wilden dus rond het meer lopen dus sloegen we een paadje rechtsaf in. Dat was een normaal paadje, maar op gegeven moment was het allemaal aangestampte sneeuw wat net zo glad was als ijs. Dat ging zo een half uur door, het was flink glibberen en glijden. Het meertje was nog helemaal bevroren. We liepen rond het meertje en we liepen een klein bos binnen. Het pad daar liep vrij steil omhoog, en op gegeven moment liepen we uit het bos, stonden we boven op een 296 meter hoge heuvel. Van daaruit hadden we een prachtig uitzicht. Foto's en een filmpje staan onder de desbetreffende tabbladen. We glibberden en gleden weer naar beneden, waarna we door de 'normale' woonwijken in Jicin liepen. Niet zo mooi afgewerkt als in het centrum waar wij wonen, maar het zag er wel redelijk uit. Nu weten we ook hoe de rest van het dorp eruit ziet. We kwamen terug in ons appartement en bekeken onze schoenen even. DIe zaten onder de modder, het was nogal drassig tijdens onze wandeling. We zetten ze onder de verwarming. We gingen weer eens achter de laptop gamen.

Om 19 uur kregen we zin in eten, dus gingen we naar het Steak House waar we tijdens de wandeling langs gekkomen zijn. Maar voor we weggingen moesten onze schoenen weer schoon. Het modder was nogal hard geworden, en het leek heel veel op klei. Maar de schoenen zijn weer aantoonbaar. We liepen naar het restaurant, en de serveerster sprak gelukkig Duits. We hebben daar heerlijk gegeten, lekker vlees. Het was een leuk ingericht en gezellig tentje. Na het eten hadden we daar nog wat gedronken en zijn we terug gegaan naar ons appartement.

Al met al was het niet echt een drukke en interessante dag, maar ik neem aan dat we maandag weer veel gaan beleven als we onze eerste dag gaan maken op ons stagebedrijf. Maar als het zover is dan komt het hier wel te staan.

Ik wens iedereen een prettig weekend, Tschüss

Een echte 'schooldag'

Vanmorgen konden we lekker uitslapen, want we hoefden maar om kwart over 10 op school te zijn. De school staat tegenover ons appartement, dus we hoefden niet ver te lopen. Toen we op school waren, belde ik Tana dat we er waren, en al snel kwam ze aanlopen. Ze leidde ons naar een lokaal waar allemaal computers stonden, met vreemde toetsenborden. Het bleek dus een lokaal te zijn waar ze CNC-programma's kunnen maken en simuleren. Er zat een leraar die ons dingen in gebrekkig Duits uitlegde, maar het was te doen. Dingen die we echt niet snapten legde Tana ons uit in het Engels. Even later kwam de Duits-lerares binnen met nog een Engels lerares. Daar hebben we dus even mee gepraat. Tana ging toen weg, want zij had weekend. Er kwam nog een leraar binnen, die had veel verstand van de programma's waar we mee moesten werken. Maar die sprak geen woord Duits. Maar samen met de Duits lerares kwamen we toch een heel eind op weg, Maar zij moest samen met de leraar die er nog zat naar een andere locatie. Dus bleven wij met z'n tweeen over met die leraar. Het werd er niet makkelijker op. Maar met handen en voeten, tekenen en onze taalgids

hebben we het toch gered. Op gegeven moment kregen we het programma toch door, en konden we zelf een programma schrijven. Na nog even wat op school te hebben rond gekeken, zijn we ond 1 uur weer naar ons appartement gegaan.

's Middags zijn we inkopen gaan doen. De grote supermarkten zitten aan de andere kant van het centrum, dat is toch al gauw 10 minuutjes lopen

. We gingen naar de Lidl, want dat kwam ons toch het meest bekend voor. We stonden bij de karretjes en tot onze schrik moest er geld in, net als in Nederland. Maar we hadden alleen maar papiergeld, maar ik probeerde het met een halve euro, en wat bleek?? De karretjes zijn al geschikt voor de euro!! In de supermarkt hadden ze alles wat wij nodig hadden, behalve een afwasborstel. Maar dat is niet zon ramp. Bij de kassa knipperden we even met onze ogen, de prijs viel ons nogal mee. Wat is het toch een heerlijk land.. We hebben ook maar direct 2 big shoppers gekocht. Die kunnen een beetje hebben. Dus daar liepen we mee door Jicin.

Toen we weer thuis waren hebben we nog even de laptop aangeslingerd, en even later zijn we gaan eten in de pizzaria aan het pleintje. Heerlijke serveerster, en de pizza's waren ook goed te eten. De ober die ons hielp, zag ons wel in onze taalgids kijken. Dus na een tijdje kwam hij er aanzetten. We hebben even gepraat met even met hem gepraat, bleek hij een half jaar in Utrecht te hebben gewoond. Het enige woord wat hij na 3,5 jaar nog kon was goeieavond. Na daar lekker gegeten te hebben, zijn we nog door het centrum gelopen. Het is daar altijd mooi, overdag zie je alle details van de gebouwen, en 's avonds zijn de lantaarns aan. Dat ziet er ook heel mooi uit.

Volgende week is het vakantie in deze regio van Tsjechie, dus in onze eerste week dat we bij ons bedrijf moeten gaan werken hebben we geen Engels en Duits pratende bekenden in de buurt. We moeten het doen met de twee mensen die ons ontvangen hebben op de zaak. Maar Tana heeft gezegd dat ze haar telefoon altijd bij haar heeft en dat we haar altijd mogen bellen. Het zal wel los lopen, ik heb er wel vertrouwen in.

Ik zie dat ik over een dag waar we vrij weinig gedaan hebben, toch weer een best lang verhaal heb geschreven. Dus ik brei er een eind aan. We hebben nu weekend, wat we de komende dagen gaan doen hebben we nog niet gepland, maar we vermaken ons vast wel.

Gro-eten

Internet

Dit is de tweede dag dat we in Jicin zijn, ik zal eerst even de eerste dag beschrijven.

Om half zes ging mijn wekker, direct even onder de douche door, ontbijten en brood smeren voor onderweg. Om half 7 vertrokken we naar Sellingerbeetse om daar vanaf het huis van mijn klasgenoot te vertrekken. Na het afscheid nemen stapten we in de auto en vertrokken we richting Tsjechie. Om 7.30 gingen we de Duitse grens over. Daar zo snel mogelijk de snelweg op, en toen maar rijden richting Berlijn/Dresden. Onderweg vaak oponthoud door inhalende vrachtauto's. Kan iemand die mensen aan het verstand brengen dat met een verschil 1 km/h je beter kan afremmen dan inhalen??? Om kwart over 4 's middags parkeerden we de auto op het pleintje (het centrale punt van het dorp). Daar kwam Tana, de engels lerares van de school, en die leidde ons naar ons appartement, dachten wij.

Bij een flatje aangekomen kwam er Thomas eraan. Dat is iemand van appartementenverhuur in Jicin. We gingen naar binnen om te kijken of het wat was. Maar nog voor we binnen gingen werd ons uitgelegd dat we nog konden kiezen tussen verschillende adressen!!! Het eerste appartement was leuk, maar had maar 1 normaal bed, en een bank/bed en die was hard als steen. Maar het was wel te doen, maar toch even naar het andere adres kijken, wie weet. We parkeerden naast een koffieshop (hier kun je KOFFIE kopen) stond ook een flatje van 3 verdiepingen, de bovenste konden wij in, werd gezegd. We gingen de trappen op, het huisje binnen. We kwamen eerst in een halletje met veel deuren, we liepen rechtdoor naar de keuken. Niks te klein. We gingen de deur door naar de slaapkamer, een kamer 2x zo groot als m'n eigen slaapkamer. Daar stond een mooi groot bed, direct werd ons de andere slaapkamer gewezen, iets kleiner maar ook een fijn groot bed. Dus we hebben goede slaapplekken en ook nog ons eigen plekje. Maar... geen internet. Het 3e appartement wat we zouden kunnen gaan bekijken kwam pas volgende week vrij, dus daar moeten we nog even voor wachten om daar te kijken. Want internet is toch wel handig en belangrijk als je een tijdje van huis bent, ze boden ons wel aan om naar de school aan de overkant te komen om te internetten. Maar dat is geen doen omdat de school om 6 uur dicht gaat. Dus we kozen in eerste instantie voor het 2e adres. We hebben nog even gekeken naar draadloze verbindingen, we vonden er 10 stuks, maar niet een waar we gebruik van konden maken, helaas.

'S avonds gingen we eten in een restaurant aan het plein. Heerlijk uit eten, een bord vol en 2 glazen drinken voor nog geen 4 euro (je blijft nederlander ;)). Na het eten gingen we terug naar ons appartement, daar hebben we nog even tegen elkaar gegamed. Om 11 uur vonden we het tijd om maar naar bed te gaan, ik was ook behoorlijk moe van alle nieuwe dingen om me heen. Ik ging op bed liggen, het duurde niet zo lang en ik sliep als een blok. Echt heerlijk geslapen.

'S morgens om acht uur ging de wekker, we hebben in onze keuken ontbeten. en om negen uur gingen we naar het pleintje. Daar aangekomen stond onze leraar en zn vrouw al een uur te wachten. Wij schrokken, we dachten dat we 9 uur hadden afgesproken. Dat was ook zo, maar onze leraar was zo slim om er te laat achter te komen dat zijn mobiel nog op zomertijd stond. :D

we zijn toen naar de hoofdlocatie van de school gereden en hebben daar kennis gemaakt met de dirctrice en de lerares Duits. Daar hebben we koffie gedronken, blijkt dat ze daar van koffiefilters nog nooit gehoord hebben. Of te wel een hele laag prut onderin. Na enkele dingen besproken te hebben zijn we naar ons stagebedrijf gegaan.

Het bedrijf is 10 minuutjes lopen vanaf ons huis. Ze maken daar alle dingen van kunststof. Spuitgieten, draaien en frezen. Nabewerking, slijpen en verfen, ze doen het daar allemaal. Het is dus de bedoeling dat we bij het makkelijkste werk beginnen, en dan langzaam opschuiven naar moeilijker werk. Maar wel zo dat we ongeveer alle onderdelen van het bedrijf na 20 weken gehad hebben. De taal is daar Duits, al dan niet met handen en voeten.

In de middag hebben we gegeten in het Boarding House, dat is de derde locatie van de school. We vroegen aan Tana of het ook mogelijk was dat een van de 10 internetverbindingen van school was, omdat de 2e locatie van de school tegenover ons huis is. Ze belde direct naar de systeembeheerder of iets van dien aard. Toen wij klaar waren met eten, liepen we even door de school. Daar was ook een fitnesszaaltje, maar daar stonden 2 voor-oorlogse apparaten waar ik weinig mee kan. Dus we moeten nog even verder kijken naar een geschikte locatie. Toen kregen we het gesprek naar het wassen van kleren. We hadden de optie om een wasmachine met droger te krijgen in ons huis, maar dat koste 30 kroon p.p. extra. Dat is niet zo veel. Maar de schoonmaakster wil het daar eens in de week voor ons doen. We kunnen al ons wasgoed daar op de donderdag heen brengen, en op vrijdag weer gewassen en droog ophalen. Wat wil een mens nog meer. De verzorging is hier echt geweldig. Niks is de mensen te veel, echt geweldig.

Hierna gingen we naar ons adres, en daar stond de systeembeheerder al op ons te wachten. Boven gekomen, hebben we direct onze laptops aangezet en hij kon gaan zoeken naar een verbinding. Wat bleek, een verbinding was van school. Hij probeerde er direct in te komen maar het wou niet, maar we moesten maar even mee komen naar de overkant. Daar ging hij kijken wat hij kon doen. Na veel geknutsel, hij had ongeveer het halve netwerk aangepast voor ons :D, hadden wij een draadloze verbinding. Dus wij hebben mijn kamer aangepast, de tafel bij het raam gezet, want daar hebben we de beste verbinding.

Dus ons appartement zonder internet is nu een met internet. Ik kan niks anders zeggen: het is ongeveer een paleisje. Een student in nederland zou er een spreekwoordelijke moord voor doen.

Daarna gingen we weer terug naar de eerste locatie van de school om weer koffie te drinken met onze contactpersonen. Toen we daar zaten werden we gevraagd om mee te gaan naar de tekenafdeling van de school. De leraar daar deed me enorm denken aan Storm van debiteuren/crediteuren van Jiskefet. 2 Druppels water en dezelfde houding, en net zo slecht te verstaan. Maar het was wel interessant.

We vertekken zo weer naar het Boarding House om daar ons avondeten te nuttigen. Dat kan van 17 tot 18 uur. Dat zal wel weer smullen worden :D:D. Ik maak vanavond nog foto's van het huis zodat het duidelijk wordt hoe wij met de neus in de boter zijn gevallen.

Tot dan!!!!!

De dag voor vertrek

Vandaag heb ik alles klaar gelegd wat mee moet, mn hele bed ligt vol met kleren.

Dan denk je dat je een grote koffer hebt gekocht (111 liter) past het er allemaal nog niet in.

Dat wordt dus nog proppen vanavond. Ik begin nu aan mn laatste avondmaal ;).

Morgenochtend gaat om zes uur de wekker, en om 20 voor 7 vertrekken we naar sellingerbeetse voor het officiele vertrek van 7.00.

We verblijven daar in een hotel met meerdere kamers, een eigen keuken en badkamer. Er is ons internet beloofd, maar of dat er is is nog maar de vraag. Ik hoop van wel, anders wordt het lastig om alles bij te houden.Maar het is een grote verrassing wat we daar aantreffen. Van het bedrijf is het enige dat we weten dat ze in de kunststof-handel zitten. We zullen zien.

Ik hoop dat ik morgen een update kan geven over de heenreis, anders komt het iets later.

maar tot ziens

,

Hendry