Een werkweek van 24 uur, gevolgd door een druk weekend!!

Het word wel weer eens tijd om wat van mij te laten horen, denk ik zo.

Dinsdags hebben we op het bedrijf nog aan ons verslag gewerkt, net zo als de woensdag.

Het is nu klaar in twee talen. Nederlands en Duits. Het was een behoorlijke hoeveelheid werk, dat vertalen. Maar nu het klaar is lijkt het toch wel mooi.
Na het werk zijn we naar de Lidl gegaan om wat boodschappen te doen. We hebben ook twee flessen wasmiddel gekocht. Want vorige week vroeg Alena of wij heel misschien wel een beetje wasmiddel konden kopen. De school had er geen geld voor. Toen we onze was opgehaald hadden hebben we ook die flessen gegeven, we werden vriendelijk bedankt.

Woensdag zijn we weer met onze laptops naar het bedrijf gegaan. Beetje met ons verslag bezig en af en toe een beetje door de werkplaats lopen. Na de pauze kwam Martin bij ons, hij zei dat we konden beginnen aan het maken van het programma voor de eerste opvangbak. Het programmeren betekend met de juiste optie op de juiste plaats klikken. Als dat niet wil dan moet je lijntje voor lijntje tekenen waar de frees langs moet gaan. Best wel leuk werk.

Op de donderdag hebben we onze laptops thuisgelaten, omdat we toch gingen programmeren.
We zijn een heel end gekomen. Af en toe waren we een beetje hulp nodig omdat we het niet helemaal snapten. Maar de ene kant was bijna helemaal klaar.

Vrijdag was een vrije dag. Het was Bevrijdingsdag. Na eens heerlijk uitslapen op m'n ‘eigen' bed, ben ik rond elf uur uit bed gerold. Het was slecht weer. Buiten was niets te doen, dus zijn we binnen gebleven, samen met onze laptops. Die dingen zijn hun gewicht in goud wel waard. Voor avondeten zijn we naar de pizzeria gegaan, daar worden we ook al herkend door het personeel. Het weer was behoorlijk verbeterd, dus zijn we op het terrasje gaan zitten. Daar hebben we gezeten, tot ze het terrasje gingen opruimen. Toen werd hebben we afgerekend en zijn we naar huis gegaan. We waren niet lang thuis, of het begon te onweren. Prachtige bliksemschichten, veel en lang. Lekker uit het raam gehangen en kijken. Tot het begon te hagelen. Toen zijn we maar film gaan kijken.

Zaterdag hebben we ook niet veel gedaan. Beetje boodschappen gehaald voor de rest van het weekend. 'S Avonds zijn we naar het Steakhouse gegaan. Daar bestelden we een menu met 3 soorten vlees. Dus we verwachtten 3 stukken vlees. Ze kwam er aan met ons eten.
Het was een lange vlecht met kip, varkensvlees en entrecôte. Dat lag in twee sausjes, een chilisausje en een andere. Weet niet meer welke. Als bij gerecht bestelde ik steak chips. Ik was benieuwd wat het was, maar nu niet meer. Gefrituurde aardappelschil. Het verbaasde mij ook, nog meer toen het nog lekker bleek te zijn ook.
Ik weet dat ik veel over eten praat, maar eten bij het Steakhouse is altijd feest.
Na het eten zijn we nog bij een paar kroegjes langs geweest, maar er waren geen bekenden, dus zijn we maar naar huis gegaan, een filmpje kijken.

Zondag waren we nodig om bij te komen van de vorige dagen. Ik ben nog wel van bed af gekomen, maar dat was het ook wel.

Toen we maandag op het werk kwamen, zei Martin dat hij het programma doorgekeken had. Hij wees ons op een paar foutjes. Nadat die aangepast waren, hebben we het programma afgemaakt. Daarna zijn we het gaan uitvoeren. Over het algemeen ging het wel goed. Hier en daar keek Martin ons eens vreemd aan, vanwege de vreemde weg die de frees aflegde. Enkele keren moest het programma aangepast worden. Maar het ziet er tot nu toe allemaal uit zoals op de tekening. Morgen maken we het af. Vandaag was het echt slecht weer. We hadden zelfs een uur lang zoveel regen dat we de heuvels niet meer konden zien. Neem maar van me aan, dan regent het hard.

Dit is het wel wat we de afgelopen week gedaan hebben. Het is niet zo heel enerverend. Maar onze stage gaat vlot verder. Voor we het weten is het weer eind juni en zitten we weer in Nederland. Dus we moeten allebei nog snel even twee verslagen maken. De minst leuke kant van stage. Ik wil morgen even foto's maken van ons projectje bij LPM, die komen dan ook op de site. Dat morgen dus.

Groet'n

Men neme een fiets.....

Sinds donderdag hadden we geen internet dus nu maar weer een verhaal van een lang en geslaagd weekend.

Het begon allemaal op donderdagmiddag. We gingen verhuizen. Dus nadat we alles hadden ingepakt zijn we naar buiten gegaan. Daar stonden we toen met ieder een laptoptas, een weekendtas en een reis koffer. We moesten ongeveer 900 meter lopen. Het was die middag enorm warm, dus al gauw stond het zweet me op de rug. Na een tijdje kwamen we aan in de straat genaamd Barakova. Een nieuwe wijk, geplaatst aan de rand van de Bijlmer in Jicin.
Ons huisje was klein, erg klein, en een behoorlijke bouwval. We kwamen binnen en we liepen direct door naar de keuken. Ik trok de deur open en ik stond daar met de deurklink in m'n hand. Nadat we al onze spullen binnen hadden geparkeerd gingen we even achter de laptops.
De tafel waar we aan zaten was klein en schudde mee bij elke muisbeweging.

's Middags gingen we naar ons oude appartement, we hadden daar afgesproken met Alena en meneer Korzinec oid. De kale meneer van de foto op de site van school. Ik stap achter in zijn auto, in eens voel ik iets nats in mijn nek. Ik keek om en ik kijk recht in de ogen van een hond. Ik had helemaal niet gezien dat Miles, de hond van het filmpje in de sneeuw, achter in zat. Die vond het wel lekker om mijn nek te likken. Maar met de grootte van zijn tong was dat zo klaar. We gingen dus naar de fietsenzaak, om fietsen te huren voor het lange weekend wat voor ons lag. Want de vrijdag waren we ook vrij. Na dat ze overlegd hadden over de prijs, moesten we even wachten tot de fietsen klaar waren. Even wachten betekend bij dit bedrijf/land een uur. Dat noemen ze iets met charme of zo. Maar na een lange tijd kwam mijn fiets daar aanrollen. Na een rondje te hebben gefietst bleek dat mijn zadel niet echt stabiel was, maar dat kwam vanwege de verende zadelpen. Het bleek dat het bij hard doorfietsen geen enkel probleem was. Voor de rest was het een leuk fietsje. Even later kwam Tjade zijn fiets. De tandwielen waren helemaal krom, dus daar kwamen nieuwe op. Daarna was het nog niet goed. Na nog een tijdje knutselen kwamen ze weer naar buiten met de fiets. Het deugde nog voor geen meter, dus besloten ze om Tjade maar een gloednieuwe fiets uit de winkel mee te doen. Een Scott. Voor de duidelijkheid: dat ding kost €2000 euro.

Toen we eindelijk helemaal klaar waren, konden we gaan fietsen. Heerlijk!!!! Direct het dorp uitgefietst en richting Brada. De bekende heuvel met de enorm steile stukken. Alle energie eruit gooien. Wat is die weg enorm steil. Respect voor de wielrenners die dat dagelijks doen. Na een half uurtje klimmen waren we boven. Het was de eerste echte heuvel die ik heb beklommen, dus ik was behoorlijk kapot. Tjade net zo. Bovenop hebben ze een kroeg/restaurant neergezet, daar even wat gedronken. Daarna zijn we weer naar beneden gefietst. Wat is dat dalen geweldig. Je versnelt zo enorm hard. Tot ik een bocht onderschatte. Het was het meest steile stuk van de beklimming. Dan is het ook het meest steile stuk naar beneden. Ik had niet door dat ik daar al was. Ik maximaal bijremmen. Maar het mocht niet baten. In de bocht rechtdoor. In elke voorgaande bocht stond een muur of een schutting. Hier was gelukkig een ‘grasveld'. (groen knollenveld) Daar reed ik vol in. Stuiteren over het land, niet normaal meer, maar ik hield gelukkig controle over de fiets. Ik stuurde terug naar de weg, daar aangekomen direct weer vol op de pedalen, want nu kwamen er geen moeilijke bochten meer. Vol naar beneden. Ge-wel-dig. Met hier en daar een beetje geluk kwam ik zonder kleerscheuren beneden. 'S Avonds hebben we gegeten in ons restaurantje waar ze ons al herkennen, met een knikje kunnen we daar al 2 bier bestellen.

De volgende dag (de vrijdag) zijn we niet al te vroeg uit bed gekomen. Na het ontbijt rond 11 uur zijn we gaan fietsen. We hadden Brada gehad, nu wou ik wel naar Veliš toe. Dat is de bult die we altijd zien vanuit de bedrijfskantine. We fietsten die kant op, De weg nog steiler dan naar Brada. Op gegeven moment ging de weg over in onverhard grasland. Dat werd zo steil dat het voorwiel niet meer op de grond bleef als je kracht zette in de lichtste versnelling. Toen was het verstandiger om af te stappen. We kwamen bij een verharde weg uit en besloten om vandaag maar niet naar de top te gaan. We kozen de makkelijke weg, na een stukje fietsen hadden we een weg voor ons: Naar beneden, helemaal recht door, geen bochten en geen verkeer. De fiets in de zwaarste versnelling en maar bijtrappen tot het niet meer wou. We gingen minstens 80 km per uur! Dat was zo'n fijn gevoel. We fietsten nog wat door over heuvels en dalen. Na twee uur waren we weer in ons appartement. We hadden 34 kilometer gefietst. We aten 's avonds in ons tentje. Het menu zijn we niet meer nodig, we snappen elkaar daar.
In ons appartementJE hebben we een hele tijd uit het raam gehangen met een potje bier. Genieten van het weer en mensen kijken. De rest van de avond hebben we film gekeken.

'S Morgens ging om acht uur de wekker. Vandaag gingen we fietsen met een paar Tsjechen van school. Ik dacht al: nu zullen we het krijgen. Tsjechen, die hier altijd al leven, op de fiets in de heuvels. Dat wordt afzien. Niks van dat alles. Een Nederlander uit een vlak land reed ze er allemaal uit. De afdaling was weer niet zonder gevaar. Ik reed achter een van de Tsjechen aan in de hoop dat hij wist waar er geremd moest worden. Dat viel even tegen. In een bocht fietste hij een schuur in. We gingen iets te hard, ik remde wel behoorlijk hard, dus ik kon nog enigszins normaal op de weg blijven. Ik hoefde maar een metertje naar beneden te springen met de fiets. Na nog een heel stuk fietsen kwamen we aan bij het vliegveld. Even een paar vliegtuigen bekeken. Vanaf daar zijn we helemaal omhoog geklommen naar de top van Veliš. Veliš was de grootste burcht in Tsjechië uit de middeleeuwen. Het enige wat er nu nog over is, zijn een paar oude muren. Het was een prachtige weg om omhoog te fietsen. Haarspeldbochten en rechte stukken, allemaal behoorlijk steil. Ik fietste weer voorop. Komt een van de Tsjechen er aan, met de boodschap dat hij me in zou gaan halen. Dat kon ik niet laten gebeuren, dus schakelde ik een tandje bij en reed ik bij hem weg. Boven aan gekomen was ik behoorlijk moe, dus ik stap af in de berm, staat er opeens een hond achter me te blaffen. Ik schrok me kapot. Gruwelijk. Dus ben ik maar even aan de andere kant van de weg gaan staan. Na een tijdje kwam de rest van het volk er ook aan zetten. We gingen verder naar boven. Dit ging lopend, zonder fiets. Het was nog een steil stukje klimmen. Maar toen we boven komen was ik sprakeloos. Wat een geweldig uitzicht. Na veel foto's maken heb ik nog wat meer foto's gemaakt. Ook nog een foto van mijzelf laten maken. Maar echt fantastisch daar boven. Het was alleen iets warmer dan dat ik had gedacht. Toen ik terug kwam in het appartement had ik mijn armen knalrood. We hadden in 2,5 uur 37 kilometer gefietst.
We deden de hamburgers in de magnetron en die smaakten heerlijk. We hebben nog wat boodschappen gedaan 's middags.
Toen we in de avond gingen eten, kwamen we in een restaurant onze goeie vriend Scott Lee Hansen (http://www.myspace.com/theanglican) tegen. Hij was dronken, want zijn voetbalteam had gewonnen en nu waren ze niet gedegradeerd. Altijd lachen met die kerel in de buurt. De rest van de avond hebben we een beetje bier gedronken.

De zondag hebben we gebruikt als rustdag. Na al dat fietsen was dat wel nodig.

'S Maandags ging de wekker weer om zes uur, werken moet ook nog gebeuren.
We gingen met de fiets, lekker handig. Ons eerste verslag is nu bijna klaar.
Na het werk hebben we onze laptops naar ons oud en vertrouwd appartement gebracht. De man van Alena kwam naar ons appartement en heeft ons geholpen verhuizen. Dat is stukken beter dan lopen. In de middag heb ik de fiets gepakt en ben ik in mijn eentje naar de top van Brada gefietst. In 20 minuten was ik boven. Een hartslag van 152, het viel me behoorlijk mee. In Nederland heb ik dat na een kwartier op de hometrainer. En toen weer naar beneden. Dat ging in 3 minuten. Dit keer zonder rare fratsen. Daarna hebben we onze fietsen weer ingeleverd. Dit was in het kort wat we de laatste dagen gedaan hebben. Ik heb me enorm vermaakt.

Op mijn site komen foto's van LPM en van Veliš. De moeite waard, zeker de laatste.

Sorry van het lange verhaal, maar ik heb het kort gehouden.
Groeten,

Koffers pakken!!

We zijn terug in Tsjechië. Al een paar dagen, maar we hadden geen internet.
Na wat gedoe en wachten (Tsjechië) is het vandaag toch voor elkaar gekomen.

Het belangrijkste wat er de afgelopen dagen is gebeurd is omtrent ons huisje.
Consultour (organisatie van huisje)wou ons vanaf half mei tot eind stage in een ander appartement. We hebben laatst dat appartement bekeken. Er is een bed en een opklapbedje. Voor de rest is het enorm klein. net zo 'groot' als mijn kamer in ons huidige appartement. Verder is het probleem dat het bedrijf een half uur lopen is. Dus wij hebben ze verteld dat we hoe dan ook geen zin hadden om daaraan mee te werken. We wouden dus met de baas praten, maar na 4 afspraken hadden we hem nog niet gesproken. Hij was constant ergens anders.
Gistermiddag kreeg ik opeens een smsje. We hoefden nu nog maar 2 weken uit ons huisje.
Ik stuurde terug dat we vanmiddag wel even langs kwamen.
Toen we daar waren kwamen ze opeens met het bericht dat we komende donderdag moeten verhuizen. Maar dan zouden we er komende maandag al weer in kunnen. Om meer gezeur te voorkomen zijn we daar maar mee akkoord gegaan. We zijn komende vrijdag toch vrij, dus we hoeven maar een keer naar ons bedrijf te gaan als we daar zitten.
Dus vanavond gaan we koffers pakken. Ik ben benieuwd of we komende maandag ons huisje weer in kunnen. Het zou me weinig verbazen dat er opeens andere sloten op zitten. Maar dat zien we dan wel weer.

Afgelopen maandag moesten we 's middags naar school. We zouden bij een Duitse les moeten zijn en daar een beetje praten. Toen we in de klas kwamen zagen we daar de Engels leraar staan. We hadden dus twee klassen na elkaar waar we gezellig mee gepraat hebben. Het was enorm leuk om Engels te praten met Engels sprekende personen die niet uit Engeland komen.

Over het werk kan ik kort zijn:
We hebben begin deze week ons model van de opvangbak van de spanen overgedragen aan Martin. Volgende week gaan we daar mee verder, als er tijd is.
Voor de rest zijn we op onze laptops bezig met verslagen maken. Dan doen we ook iets zinnigs.

Waarschijnlijk is dit het enige verhaal van deze week, omdat ik niet weet of we in ons ander appartement ook internet hebben. Als het er wel is hebben we geluk. Zo niet, jammer dan.

Ik wens iedereen een fijne Nacht van Knoal (of ergens anders) en een fijn konninginedag.

Groeten,

Tjade was vandaag aan het foto's zoeken op internet en opeens vond hij dit:
http://www.vos-sps-jicin.cz/?main=holandsko (selecteren, kopieren en plakken in browser)

Dat verwacht je niet!!!

Na een paar dagen geen internet is het weer tijd voor een 'kleine' update.
De voorgaande dagen waren niet zo spannend, dus wou ik bij de zondagmiddag beginnen.

Toen hebben we onze tassen ingepakt. Ja, ingepakt. We gingen s'avonds om zeven uur met de bus naar Nederland. De afgelopen weken dat het bekend was, heb ik er niets over op mijn blog gezet. Dat was om mijn ouders te verrassen. We vertrokken dus om zeven uur. Ik had verwacht dat we over Praag gingen rijden, maar we gingen langs de noordgrens van Tsjechië. Dwars door de heuvels en bergen. Het was korter en sneller volgens de chauffeurs. Ze hadden nog gelijk ook. Dus al snel waren we langs Dresden en Frankfurt. Maar we waren veel te vroeg. De Nederlandse leraren hadden ons om tien uur pas verwacht. We reden op een schema van half zeven. Dus veel stops gemaakt onderweg. Vlak over de grens bij Bad Nieuweschans hebben we een uurtje gewacht. Daarna zijn we naar school gereden. Daar werden we opgewacht door twee leraren van ons. Na even met hun te hebben gepraat, kwam mijn zusje me ophalen. Thuis gekomen bij mn zusje wou ik de foto's laten zien. Maar ik, de kluns, heb alle foto's op de harde schijf in Tsjechië staan. Dus echt veel om te laten zien was er niet. Ik heb gelukkig nog wel een paar foto's terug kunnen halen, maar nog niet alles. Jammer dan. Na even wat met mijn zusje te hebben gepraat ben ik naar bed gegaan. Ik had de laatste 24 uur 1 uurtje slaap gehad. Na mijn nachtrust te hebben verdubbeld ben ik maar van bed gekropen. Even wakker worden beneden en toen kwam mijn moeder binnen. Ze praatte tegen mijn zus, Opeens zag ze mij op de bank zitten. Ineens werd ze stil en haar mond viel open. Geweldig, wat een reactie. Na ongeveer een halve minuut werd het duidelijk dat ik het was. Compleet verrast. Even later kwam mijn pa ook binnen. Die wist ook niet wat hij zag. Ik zou toch in 840 km verderop zitten. Maar nee, ik was het echt op de bank. Hun gezichten waren echt onbetaalbaar (zoals ze dat in de creditcard reclame zeggen)!!!!

Na het eten zijn we naar de kampweg gegaan om daar nog even koffie te drinken. Ik was nu helemaal door mijn slaap heen. Maar ik denk dat mijn eigen bed vannacht goed slaapt. Ik heb nu 2 uur slaap gehad in 36 uur. De rest van de week weet ik nog niet hoe ik het opvul, maar ik denk dat ik aan het eind van de week wel weer een update heb.

Ik vindt het geweldig dat niemand zijn/haar mond voorbij heeft gepraat. Hartelijk dank daarvoor.

Groeten,

Time flies when you’re having fun!!

Vandaag hebben we onze eigen laptops meegenomen naar het werk. We moesten namelijk de opvangbak voor spanen te ontwerpen. Na het meten van de maximale afmetingen, zijn we gaan ontwerpen. Aangezien de plek waar de bak komt vol met hoeken, randjes en schuine kantjes, was het ontwerp nogal futuristisch. Het gehele 3d-model stond snel op het scherm. Maar het is functioneel. Morgen nog even met Martin overleggen. Want op zijn machine moet het werkstuk gemaakt worden, dus hij weet hoe we de bak moeten afwerken zodat het makkelijk te programmeren is. Daarna gaan we de andere kant doen, daar zitten nog meer haken en ogen aan. Maar het is waarschijnlijk wel te doen. Het was al gauw een uur, dus werden we boven verwacht.

Het eten bestond uit een soep waarin het zout zeker niet ontbrak. Daarbij kregen we aardappels met een schnitzel. Maar niet zo maar één. Op het vlees lag broccoli, stukjes wortel en andere groenten verstopt onder een plak gesmolten kaas. Heerlijk.

Vanmiddag hebben we onze kleren opgehaald. Het was ook wel nodig, want mijn klerenkast was helemaal leeg. Maar die is nu weer redelijk gevuld.

De rest van de middag hebben we ons gedragen als echte Tsjechen. Gewoon een beetje rondhangen op het pleintje of in de winkelstraat. Het is nog steeds heerlijk weer hier en het begint drukker te worden in het centrum, dus we kunnen onze hobby van mensen kijken nu echt goed uitvoeren. Nu ik het over het pleintje heb, schiet mij iets te binnen. Martin kwam vandaag met het nieuws dat er dinsdagmiddag iemand van de toren is gesprongen. Ik weet niet wat jullie er aan dit feit hebben, maar het gebeurd hier dus ook.

We zijn om half zes richting het Boarding House gelopen. Ik stond te wachten op mijn bord met eten, de vrouw in de keuken kwakte er een lepel aardappels op. Ik dacht: lekkere portie. Zonder enige twijfel in haar handeling belande er net zo’n lepel met aardappels op de vorige bult. Toen ik nog in Nederland woonde at ik maximaal 3 aardappels, maar hier….. Of de vrouw heeft gezien dat ik door het vele trainen weer dun word in mijn gezicht, maar er lagen genoeg aardappels. Daarbij kregen we iets. Het fundament van dat iets bestond uit gehakt, daar overheen kwam gebakken ei en op de bovenkant lag een onverklaarbaar rood laagje. Het zag er uit als lasagne, maar het smaakte ‘anders’.

Na het eten zijn we terug gelopen en hebben we de rest van de avond doorgebracht achter de laptop. Ik heb naar een geweldig radio-interview geluisterd met Wilfried de Jongh. Over wielrennen en de Mont Ventoux. Ik verheug me alweer op de Tour de France.

Gisteren ben ik een (minder) heugelijk feit vergeten. Toen waren we halverwege onze stageperiode. Vanaf vandaag is het dus nog 69 dagen. Het gaat enorm snel hier. Daarom wil ik deze dag afsluiten met een zin die ik Martin heb geleerd:

Time flies when you’re having fun!!

Een rustige dag

Na ontbijt en al het andere gedoe waren we om zeven uur op plaats van bestemming. Er waren weer wat orders binnengekomen, dus mocht ik weer gaan tekenen. Na een uurtje was het wel klaar. We gingen de laatste productjes controleren, wat we gister hadden klaar gemaakt voor een andere collega. Alles klopte. Toen dat klaar was hebben we de nieuwe mal ingespannen. Na heel veel afstellen en nulpunten zoeken (4 in totaal), hadden we het eerste programma laten lopen. Na heel veel meetwerk hebben we het programma goed gezet. Het volgende product was nagenoeg helemaal goed. Dus dat was wel fijn.

Daarna kwam Chafka eraan. Chafka is de chef van de tekenkamer en verspaning. Niemand vindt hem zinvol of geschikt. Maar ze moeten het er maar mee doen. Maar die nam ons (Tjade, Martin, degene met wie Tjade werkt, en ik) mee naar een draaibank. Daar werd ons uitgelegd dat Tjade en ik een opvangbak met afzuiging moeten ontwerpen. Voor beide kanten, want het is een draaibank met dubbele kop. We moeten het wel doen op onze eigen laptop, maar het is in ieder geval ons eigen projectje. Hierna was het al gauw etenstijd.

Op het menu stond vandaag: een soepje. Gevogelte, aardappels met een pikant sausje. Het smaakte heerlijk, ook omdat het kip en kalkoen van de grill kwam.

Na het eten zijn we naar huis gegaan en even later naar de sportschool. Lekker hard getraind.Toen we terugkwamen van het sporten snel even gedoucht en gaan eten. Dat eten bestond uit stukjes vlees en aardappelknedlik met saus. Lekker stevige maaltijd, geweldig na sporten.

Toen we terug liepen zijn we nog even naar de Lidl gegaan. Op de terugweg naar ons huisje hoorde ik wat mensen Amsterdams praten. Dus die mensen even vriendelijk op z’n Nederlands gegroet. Prachtige reactie.

De rest van de avond hebben we doorgebracht achter de laptop.

Fijne avond verder,

Het zomert lekker verder hier.

Na een heerlijke nacht slaap ben ik om half twee van bed afgerold. De hele dag een beetje rustig aan gedaan. Beetje naar buiten kijken, naar langs lopende mensen. Dat is hier echt leuk. 's Avonds hebben we pizza gegeten. We gingen vrij vroeg op bed, want voor de volgende vrije dag hadden we onze wekker gezet.

De wekker ging om half acht. Snel eruit, want we wouden fietsen huren om eens lekker een stuk te fietsen. In Nederland zijn de meeste ondernemers wel open op tweede paasdag. Maar hier in Tsjechië is alles dicht. Behalve bepaalde restaurants. Maar de VVV en alle fietsenverhuurders hadden geen zin in klanten. Dus zijn we maar op een bankje gaan zitten midden in het centrum. Mensen kijken. Alle jeugd (van 2 tot 20) gaat met een paasstok langs de deuren. De jonge kinderen komen voor snoep en cadeautjes, de ouderen willen graag een beetje (of beetje meer) drank. Ze beginnen vrij vroeg en tegen 2 uur zijn ze klaar. Dan lopen ze niet al te recht meer. Dat is hier een traditie. Paasvuur daarentegen kennen ze niet. Dat gebeurd wel een paar weken later. Op een of andere feestdag.

Maar omdat er geen fietsen te huur waren zijn we rond een uur of elf naar ons huisje gegaan. Na wat gamen zijn we gaan eten. Althans, we hebben geprobeerd eten te bestellen. Het ene terrasje zaten we bijna een half uur en er kwam nog geen serveerster langs. Dus zijn we maar naar de pizzaria gegaan. Hier duurde het ook langer dan normaal. Maar om kwart over een hadden we toch eindelijk gegeten. Eindelijk, omdat we om kwart voor twee voor ons huisje staan.

We hebben het wel gered.We stonden voor ons huisje, even later kwam Tana eraan. We gingen naar Alena, een beetje koffie drinken. We kwamen aan bij haar huis. Voor Tsjechische begrippen groot en luxe. Een grote tuin met geweldig uitzicht over Tabor en Brada. We gingen zitten en zij wou koffie voor ons halen. Haar man zei tegen ons dat het te warm was voor koffie en dat we maar bier moesten drinken. Hij had gelukkig ook Kozel. Ik vind dat het lekkerste bier wat ze hier verkopen. Dus daar een paar van gehad, nog een borrel er achteraan. Daarna zijn we naar het torentje gegaan op het hoogste punt van Jicín. Deze was vandaag voor publiek opengesteld. Echt mooi uitzicht over het dorp. Het blijkt dat er voor die toren jaren geleden een openluchttheater heeft gezeten. Die was niet onderhouden dus hebben ze het maar weggehaald.

S avonds hebben we nog een beetje achter de laptop gezeten en pizza gegeten. Iets eerder naar bed dan de voorgaande dagen, want na vier dagen was het weer zover om naar het werk te gaan.

Na het ontbijt waren we om zeven uur op het bedrijf. Het weer is nog steeds geweldig. Na het schrijven van een CNC-programma zijn Martin en ik naar de werkplaats gegaan. We moesten daar wat werk doen. Ik moest even productjes verwisselen voor een kwartiertje. Daarna gingen we een mal opspannen in de freesmachine. Die was behoorlijk scheef, dus het programma moest veel aan veranderd worden. Met z'n tweeën kwamen we er wel uit, en is iemand anders er mee verder gegaan. Even later was het een uur en zijn we gaan eten.

Het eten bestond uit soep met veel vermicelli. Het tweede bord was gevuld met vlees met een stuk ei middenin, samen met knedlik. Het ging er lekker in.

's Middags zijn we naar Consultour geweest, maar daar konden ze niks voor ons doen, want de baas was opeens in Praag. Nu doen we donderdag weer een poging om te overleggen waarom we moeten verhuizen. We hebben de locatie al gezien op de kaart. Het is vanaf daar minstens een half uur lopen naar het bedrijf. Dat kunnen ze echt vergeten. Maar we zien donderdag wel wat ze willen.

Om half drie waren we weer thuis. Want de schoonmaakster kwam vandaag weer langs. Ze was een uur bezig om onze zooi schoon te maken. Heerlijk. We moeten gewoon zes uur per dag bij LPM zijn en af en toe om een bepaalde tijd op een bepaalde plaats. Voor de rest gaat alles hier vanzelf. Echt genieten, zeker als het zonnetje ook nog eens lekker schijnt. De derde week op rij nu al.

Het avondeten van het Boarding House bestond uit brood. Maar we hadden er een bord beleg bij waar ik normaal een week mee kan doen. Dus dik belegde broodjes. Dat is wel lekker.
De rest van de avond hebben we doorgebracht achter de laptop met internet en msn. En ik ben nog gebeld door een paar lieve mensen.

Morgen weer een (warme zonnige) dag,

Groeten

Een paar dagen bij elkaar.

Het is een paar dagen geleden, maar ik heb nu weer genoeg meegemaakt om over te vertellen. De donderdag was de laatste werkdag van de week. Een beetje geprogrammeerd en wat getekend. Voor de rest wat lol gemaakt met de collega’s. Niemand was echt productief bezig. Het zal wel Tsjechisch zijn.

’s Middags zijn we naar de sportschool geweest. Het was enorm warm binnen, maar toch veel getraind.

S avonds zijn we gaan eten bij het goedkope restaurantje.
Vrijdags waren we vrij. Het was weer verschrikkelijk mooi weer, dus ben ik een stukje gaan lopen. Meer dan 15 kilometer in 3 uur. Weer naar Brada en dan door het Prachovse bos. Ik ben nu op het hoogste punt in de buurt geweest. 464 meter. Met de temperatuur toch een behoorlijke klim. Tussen de rotsen was het soms wel 30 graden. Toen ik thuis was, was ik nogal kapot. Even onder de douche doorgelopen, en even later gaan eten. Weer in het goedkope restaurantje. Na thuiskomst nog even achter de laptop gezeten en vroeg naar bed gegaan.

Zaterdags stond de wekker op 8.30 toen het afging. Ja, weer een zaterdag met wekker. Alena zou ons met met haar man en 17-jarige blonde dochter meenemen naar Sobotka. Daar is een slot met de naam Humprecht. Haar dochter werkt daar en kon ons een rondleiding geven. Zoals veel oude gebouwen hier, heeft deze ook in brand gestaan. Maar het is goed hersteld. We klommen helemaal naar boven, door een enorm nauw trapgat. Maar zo kwamen we boven in de punt. Hier komen normaal gesproken geen toeristen. In het midden van het slot is een 16 meter hoge akoestiekruimte. Boven aan het plafond zit het wapen van de opdrachtgever van de bouw. Toen we weer naar buiten kwamen ging het alarm af in het dorp. We konden niet veel zien, maar volgens mij was er een klein brandje. Een beetje vreemd dat ze daarvoor het alarm gebruiken.

Het was nog lang geen etenstijd, dus zijn we nog naar burcht Kost geweest. We zijn er even omheen gelopen, want de tour binnen in duurde te lang voor vandaag. Maar dat komt later nog wel. Na een tijdje gingen we terug naar Sobotka. Daar hebben we in een gezellig restaurantje gegeten. Ik had een heerlijk stuk kipfilet. Na het eten zijn we nog even langs Roomse kerk gelopen. Een grote kerk. Daarna hebben we een ijsje gekocht en hebben we op een bankje aan het plein gezeten. Daarna zijn we naar Jicín gegaan.

De rest van de middag hebben we besteed achter de laptop.
In de avond wouden we eten bij de Mexicaan, maar die was vol. Dus zijn we doorgelopen naar de Steakhouse. Daar heb ik weer een lekker stuk kipfilet gehad. Hierop lag een halve perzik met daar overheen gesmolten kaas. Het smaakte enorm goed. Thuis hebben we onder het genot van een biertje een film gekeken. En om half een richting bed gegaan.

De Foto’s staan in de map genaamd ‘Humprecht en Kost’.

Groet’n